سیاست‌های وارداتی بر سیاست‌های ارتقای توان تولیدی غلبه کرده است، یعنی واردکنندگان از قدرت بیشتری برخوردار بوده‌اند، در آن بخش هم با توجه به نظارت‌های شدید بر نرخ‌گذاری سود بالاتر از قیمت تمام باعث شده اساسا کارخانه‌ها به سمت تولید کالای دیگر شیب کند تا هزینه‌های کارخانه خود را بدست آورد.

به گزارش اعتدال پرس به نقل از فارس، سید طاهر شبیری دبیر سندیکای تولید کنندگان کاغذ و مقوا در گفت‌وگویی مشروح درباره گرانی کاغذ، کارخانه‌های تعطیل، عدم خریداری کاغذهای تولید داخل و واردات مطالبی را اظهار داشت.

* کارخانه کارون و مراغه همچنان تعطیل/ تولید کارخانه پارس هم زیاد نیست

وی پیرامون کارخانه‌های کاغذ داخلی تصریح کرد: کارخانه کاغذ کارون و مراغه تعطیل هستند، کارخانه کاغذسازی پارس هم کاغذ چاپ و تحریر را به میزان قابل توجهی تولید نمی‌کند، دلیل این امر هم مشکلات مالی و نیاز مبرمی است که به سرمایه‌گذاری در جهت توسعه و تجهیز ماشین‌آلات و به روز کردن وسایل دارد.

دبیر سندیکای تولید کنندگان کاغذ و مقوا با اشاره به تولید کارخانه پارس ابراز داشت: این کارخانه بسیار خوبی است و از اولین کارخانه‌ها بوده که کاغذ تولید می‌کند، اما در طول سال‌ها کارخانجات کاغذ هر 5 و یا 6 سال یک‌بار به دلیل رطوبت و استهلاک ماشین آلات باید به روز شوند، تجهیزات بازبینی و خطوط هم ترمیم شود، اما در طول سال‌ها این مهم محقق نشده است. چون سیستم مدیریتش دولتی بوده و اساسا فکر می‌کنم، سهامدار تمایلی نداشته که بخواهد در توسعه این واحد سرمایه‌گذاری جدید داشته باشد.

* کارخانه مازندران توانایی تولید دارد/ در مقطعی 90 هزار تن کاغذ تولید کرد

شبیری در ادامه به میزان تولید این کارخانه و همت مالکان اشاره کرد و گفت: در خصوص کارخانه کاغذ مازندران باید گفت این کارخانه توانایی تولید دارد و نشان داده است در مقطعی 90 هزار تن کاغذ روزنامه تولید کرده است، در سال 1390 این کارخانه 24 هزار تن کاغذ روزنامه تولید داشت، اما در سال 1391 تنها 10 هزار تن تولید داشته است.

این مقام مسئول ابراز داشت: باید پرسید ماشین ‌آلاتی که آمادگی تولید 90 هزار تن را دارد چرا در سال گذشته تولید اندک 10 هزار تنی داشت؟! این مهم باید دقیق بررسی شود، چرا این کارخانه بجای استفاده از حداکثر ظرفیت، زیر حداقل‌های خود تولید می‌کند یکی از دلایل عمده این است که نگاه تولیدکننده به این موضوع است که اگر روی این کالای قابل تولید سرمایه‌گذاری کند متضرر خواهد شد، اما چرا این ضرر رخ‌ می‌دهد؟

* نگاه چند سال اخیر منطبق بر تولید و افزایش توان تولید نبوده است

دبیر سندیکای تولید کنندگان کاغذ و مقوا به متضررین این ماجرا اشاره و خاطرنشان کرد: یک بنگاه اقتصادی باید در شرایطی تولید کند که برایش سوددهی منطقی داشته باشد، اما چرا این کارخانه کاهش تولید داشته است؟ یکی از دلایل آن قوانینی بوده که روی قیمت گذاری نظارت داشته است، وقتی که نرخ تمام فاکتورهای تولید بالا می‌رود و قیمتش افزایش می‌یابد، طبیعی است که یکی از ترفندهای تولیدکنندگان برای زنده نگاهداشتن خود این است که بیایند و قیمت فروش را متعادل سازی کنند؛ دوم مشکلاتی بود که بر سر گشایش ال سی و تامین نقدینگی برای واردات مواد اولیه ایجاد شد، چرا که ما در تحریم هستیم، اما باید به یاد داشت که وقتی یک کارخانه داخلی در تحریم قرار گرفته، برای گشایش اعتبارات ارزی خود با مشکل مواجه می‌شود از سویی واردکننده در کشور ما به راحتی می‌تواند گشایش اعتبار ال سی داشته باشد و منابع مالی را تامین کند، پس بنابراین این نوع نگاه که باعث کاهش تولید در اینگونه واحدهای موفق شده، یکی از دلایل عمده این است که نگاهی که در این چند سال داشتیم نگاه منطبق بر تولید و افزایش توان تولید نبوده است.

* کارخانه کاغذسازی پارس پاسخگوی بخشی از نیاز/چرا کاغذ داخلی خریداری نمی‌شود؟

دبیر سندیکای تولید کنندگان کاغذ و مقوا درباره کاغذ چاپ و تحریر توضیح داد: کارخانه کاغذسازی پارس توانایی پاسخگویی بخشی از نیاز را دارد و هیچ گاه ادعا نکرده تمام نیاز کشور را تامین می‌کند؛ در آن بخشی هم که از سوی شرکت داخلی قابل تامین بوده متاسفانه دیدیم که سیاست‌های وارداتی بر سیاست‌های ارتقای توان تولیدی چربش پیدا کرده است، یعنی واردکنندگان از قدرت بیشتری برخوردار بوده‌اند، پس بنابراین در آن بخش هم کارخانجات با توجه به نظارت‌های شدید و غیر محتوا بر نرخ‌گذاری سود بالاتر از قیمت تمام باعث شده اساسا کارخانه‌ها به سمت تولید کالای دیگر شیب کند تا هزینه‌های کارخانه خود را بدست آورد.

شبیری تاکید کرد: بحث سود دهی نیست، بحث زنده نگاهداشتن تولید را داریم که این موضوع بسیار مهم است، در این دو بخش کاغذ چاپ و تحریر و روزنامه بجای سوال از اینکه چرا کاغذ داخلی تامین نمی‌شود باید بپرسید چرا کاغذ داخلی خریداری نمی‌شود؟ یا برای تولید بیشتر حمایت نمی‌شود.

* 94 هزار تن وارد کردیم/ مصرف واقعی کشور 90 هزار تن است/باید 90 هزار تن تولید و 10 هزار تن وارد می‌کردیم اما بر عکس شد

این مقام مسئول درباره کارخانه مازندران هم بیان کرد: بنده از سال 1384 که در سندیکا حضور داشتم، اعلام کردیم که در شرکت چوب و کاغذ مازندران توانایی تولید 90 هزار تن کاغذ روزنامه را داریم، اگر آمار واردات سال گذشته را بررسی کنیم در می‌یابیم حدود 94 تن کاغذ روزنامه وارد کردیم، مصرف واقعی کشور طبق گفته متولیان امر 114 هزار تن است اما مصرف واقعی کشور حدود 90 تا 100 هزار تن بوده است.

وی ابراز داشت:90 هزار تن را بجای اینکه ما تولید کنیم و آنها 10 هزار تن را وارد کنند، 90 هزار تن را وارد کردیم و 10 هزار تن را تولید کردیم؛ این مسئله سوال برانگیز است. رسانه‌ها باید نرخ واردات را بررسی کنند. مهم است که در چه مقطعی از زمان در سال گذشته حجم بیشتری از واردات را داشتیم، یعنی برخی از رانت اطلاعاتی برای افزایش قیمت ارز استفاده کرده‌اند و با ارز دولتی وارد و با ارز آزاد فروختند، چطور تولید کننده موارد اولیه باید با ارز مبادله‌ای وارد کند ولی وارد کننده به راحتی می‌تواند ارز دریافت کند و کارش را پیش ببرد. نگاه نگاه غیر تولیدی و منفعت طلبی است.

* کارخانه کاغذسازی کارون کارخانه‌ای آماده بود/ این کارخانه احتیاج به مدیریت داشت

این مقام آگاه درباره کارخانه کارون هم مطالبی را بیان کرد و گفت: از جزئیات فروش ماشین آلات این کارخانه اطلاعاتی ندارم؛ اما کارخانه کارون کارخانه‌ای آماده بود، این کارخانه احتیاج به یک مدیریت داشت، آنچه پیش از این هم به مسئولین نهادهای تصمیم‌ گیرنده گفتیم این است که اساسا بخش‌های دولتی و سرمایه‌گذارهای شبه دولتی باید از صنعت خارج شوند، یعنی باید در کشور یک الگوی قوی از تولید کنندگان باشد، بخش خصوصی نشان داد در مدیریت اقتصاد و صنعت توانمند است. پس از انقلاب کارخانجات دولتی رو به افول داشت و خصوصی‌ها رو به رشد بوده‌اند، ما نیاز یک کنسرسیوم قوی داریم، باید کارخانجات دولتی را به افراد توانمند واگذار کنند، نه واگذاری انتخابی بلکه واگذاری علمی؛ چرا که تجربه نشان داده بساری از این واگذاری‌های انتخابی به سمت افراد غیر صنعتگر بوده است، اگر قرار است سهام کارخانه‌ای واگذار شود باید به آدم توانمند واگذار شود.

* دلایل عدم راه‌اندازی کارخانه مراغه، غرب و کارون؛‌ سهامداران صنعتگر نیستند

وی اضافه کرد: کارخانه کاغذ کارون در اختیار بخش خصوصی بود، اما باید پرسید چرا راه‌اندازی نشده است؟ چطور باید راه می‌افتاد؟ اگر دست بخش دیگری بود راه‌اندازی نمی‌شد؟ کارخانه کاغذ مراغه و غرب هم به همین صورت، این کارخانه‌ها هم هیچ گاه راه‌اندازی نشده‌اند. از سهامداران این کارخانه مشخص است که صنعتگر نیستند و مشکل اینجاست، سهامداران دولتی یا شبه دولتی صنعتگر نیستند و تنها سرمایه‌‌گذار هستند، اشکالی هم ندارد سرمایه‌گذاری کنند، اما صنعت را به صنعت‌گر بسپارند.