می‌توان زمزه نکرد و نوشت… می‌توان به زبان نیاورد و نوشت… می‌توان فریاد نزد و نوشت! …

اعتدال پرس/ در ایران باستان چهاردهم تیرماه روز کتابت نام داشته است، سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است و شاید به همین دلیل باشد که از طرف شورای فرهنگ عمومی این روز به عنوان روز قلم در تقویم ایران نامگذاری شده است، ارزش و کرامت قلم بسیار بالاتر از آن است که برای بزرگداشت آن و صاحبانش به اختصاص دادن روزی در تقویم به آن بسنده کنیم این ساده‌ترین شعار برای تجلیل از مقام قلم و اربابان قلم است، این روز تلنگری است برای آنانکه قلم در دست دارند  و آنانکه برایشان قلم می‌زنند.

قلم ، زبان عقل و معرفت و احساس انسان‌ها و بیان کننده اندیشه و شخصیت صاحب آن است. قلم، زبان دوم انسان‌هاست؛ هویت، چیستی و قلمرو قلم بسیار گسترده‌تر از آن است که در بیان بگنجد، هرگونه رشد و پیشرفت، پیروزی و آرامش و معرفت و شناخت ریشه در قلم دارد، تمدن‌ها، تجربه‌های تلخ و شیرین و علوم با نوشتن ماندگارمی‌شوند، در نخستین ارتباط وحیانی رسول خدا(ص) با مبدا هستی در غار حراء سخن از قلم به میان می‌آید و خداوند در معجزه خود می‌فرماید: «ن والقلم و ما یسطرون». فلسفه وجودی قلم و نگاشتن، برقراری ارتباط میان مکتب‌ها، آموختن تجربه‌ها و تعالی اندیشه‌هاست.

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: قلم تو رساترین و گویاترین چیزی است که از سوی تو سخن می‌گوید. اصحاب قلم و نوشتن می‌توانند نسل‌ها را در سراشیبی‌های انحرافی به سقوط بکشانند یا تعالی ملت‌هایی را رقم بزنند، قلم اگر در تعهد ریشه داشته باشد، میوه‌اش شیرین و ماندگار است…..

چه دست‌هایی قلم شده تا قلم در دست پاکان باشد و چه بسیار نویسندگان شجاع که شهید قلم شده‌اند.‌ قلم به دست گرفتن و نوشتن آسان است اما اینکه از چه و برای که نوشته شود سؤالی است که بسیاری از قلم به دستان هنوز نتوانسته‌اند برای آن پاسخی پیدا کنند.

می‌توان کاغذهای سپید را پر کرد از واژه‌ها و جمله‌هایی که بی‌هدف کنار هم قرار می‌گیرند و تنها صفحات را پر سیاه می‌کنند از اندیشه‌هایی که هیچ فکری را در پی‌ندارند، می‌توان به راحتی هر روز یک کتاب وده‌ها مقاله نوشت، برای هزاران سایت و وبلاگ مطلب گذاشت اما بسیار بسیار سخت می‌توان یک جمله خلق کرد که بتوان چندین کتاب و مقاله در وصف همان یک جمله نوشت.

بعضی از قلم‌ها دیگر جسارت و شجاعت سخن گفتن را ندارند و خود را پشت دغدغه‌های روزمرگی پنهان کرده‌اند، آری اینگونه است که اهالی قلم زیاد و اهالی اندیشمندان قلم کم شده‌اند در وادی نوشتن هم گاهی کمیت بر کیفیت پیشی می‌گیرد آنگاه که قلم دیگر اسلحه نیست و یک وسیله امرار معاش می‌شود.

قلمی را که خداوند به آن سوگند خورد قلم هدایت حضرت موعود است، قلمی که طراوت دین محمدی(ص) را با عدالت آیین مهدوی(عج) آشکار خواهد کرد و جهانی از دانش و فن‌آوری را پدید خواهد آورد که در خدمت بشر باشد نه علیه بشر! روز قلم، روز خلقت معرفت، روز نورانیت علوم الهی، روز شگفتی آفرین خلقت و روز زیبای آفرینش است.

سعیده مجتهدی