نگاهی به وضعیت تیم های فوتبال تبریز

به گزارش اعتدال آذربایجان (اعتدال پرس) این روزها حال فوتبال تبریز خوب است.

هم تراکتوری ها به همه ی آنچه می خواستند، رسیده اند و هم گسترشی ها با جذب نفرات شاخص به یک “اتفاق” خوش امید بسته اند و هم ماشینچی ها به لیگ برتر رسیده و علیرغم همه مشکلات مالی شهرداری، تیمی میلیاردی روانه مسابقات کرده اند.

این روزها حال همه در تبریز خوب است ؛ برخلاف روزهای سخت و بحرانی چندماه پیش، این روزها همه در آرامش هستند.

انگار سال میمون برای فوتبال آذربایجان خوش یمن بوده است.

ابتدا نگاهی داریم به وضعیت قدیمی ترین تیم شمالغرب کشور که تحت مدیریت مدیرعامل سازمان ورزش شهرداری تبریز، روزهای خوشی را می گذراند. روزهایی که علیرغم اعتراضات برخی از اعضای شورای شهر، حاتم طایی گونه هزینه می کند و به راهش ادامه می دهد.

ماشین‌سازی در چهار هفته نخست توانسته نتایج درخوری را کسب کند و اگر باخت محتمل شان برابر تراکتورسازی را نادیده بگیریم، عملکردی عالی داشته و با ۵امتیاز چشم به روزهای آینده دوخته است.

رسول خطیبی فصلی رویایی را آغاز کرده است. فصلی که همه خواسته هایش بی کم و کاست برآورده شده است. از اردوی خارجی (گرجستان) گرفته تا اردوی یک هفته ای در بهترین هتل تبریز. از به خدمت گرفتن گران ترین بازیکن لیگ برتر تا انتصاب نزدیکانش به پست های اجرایی.

با همه ی این تفاصیل، خطیبی امسال کار سختی را خواهد داشت چراکه همه ی امکانات برای بزرگی خودش و تیم تحت امرش مهیا شده و حتی کوچکترین خواسته اش نیز با مخالفت مدیریت باشگاه روبرو نشده و این راه را برای تمام توجیهات بعدی خواهد بست.

خطیبی می تواند با این تیمی که جمع و جور کرده در فوتبال ایران آقایی کند.

به عبارت ساده تر زسول خطیبی محکوم به موفقیت است وگرنه دلیلی برای عدم توفیقش نخواهد داشت.

ماشین سازی به عنوان قدیمی ترین تیم شمالغرب کشور از تماشاگران وفادار و پا به سن گذاشته ای بهره مند است که وفادارانه حمایت ش کرده اند اما یک نکته مهم را نباید فراموش کنند:

فضای فوتبال دهه نود با سالهای دهه شصت متفاوت است و دیگر کرکری های آن سال ها جایی در فوتبال امروز آذربایجان ندارد.

این روزها همدلی و همبستگی حرف اول را می زند و نباید جو آرام و دوستانه کنونی با شیطنت یکی دو نفر که دایه مهربان تر از مادر برای ماشین سازی شده اند، به تشنج کشیده شود.

تماشاگران و هواداران واقعی سبزقباهای دوست داشتنی تبریز نباید اجازه دهند تا این عده قلیل که برای به دست آوردن شهرت و مقام دندان تیز کرده اند به مقاصد خودخواهانه خود دست یابند.

باشگاه ماشین سازی تبریز متعلق به همه مردم آذربایجان است و ارث پدری کسی نیست.

امید که مدیریت باشگاه با کنترل بیش از پیش، سدی محکم برابر خواسته های منفعت طلبانه این عده ایجاد کند و کشتی ماشین را به سلامت به کرانه ساحل آرامش و موفقیت هدایت کنند.

ماشین‌سازی که از حمایت کم سابقه شهردار، اعضای شورای اسلامی شهر،  اعضای هیات مدیره باشگاه، مدیرعامل باشگاه و اصحاب رسانه برخوردار است نیاز مبرمی به یار دوازدهم دارد.

و تماشاگران نباید این تیم تازه صعود کرده را تنها بگذارند.

این روزها نقش یار دوازدهم به مثابه یار یازدهم و مهاجم تیم است و می تواند برای هر حریفی ویرانگر باشد.

عادل جعفرموحد _ دبیر سرویس ورزشی اعتدال آذربایجان