به گزارش اعتدال آذربایجان(اعتدال پرس)به نقل از پایگاه دیده‌بان، «موریل با دشواری توانست کلمات را هجی کرده و سرانجام خواند: «هیچ حیوانی نباید با شمد روی تخت خواب بخوابد.» کلوور تعجب کرد چون اصلا به یاد نمی آورد که در قانون چهارم کلمه شمد قید شده باشد؛ اما چون روی دیوار نوشته شده بود، حتما وجود داشته است و باید به آن عمل می شد و اسکوئیلر که اتفاقا در همان لحظه به همراه دو تا از سگ هایش از آنجا می گذشت به خوبی می توانست موضوع را توضیح دهد: «دوستان حتما شنیده اید که ما خوک ها به تازگی در رختخواب خانه می خوابیم چرا که نه؟ مطمئنا نمی خواهید بگویید که قانونی بر علیه این کار وجود دارد. تخت خواب یعنی جایی که روی آن می خوابند. توده ای کاه در طویله هم یک تخت خواب است. قانون چهارم فقط بر علیه شمد است که اختراع انسان هاست. ما شمدها را کنار انداخته ایم و لای پتو می خوابیم. تخت خواب ها خیلی راحت هستند؛ اما نه به آن اندازه که ما نیاز داریم؛ چون ما به هر حال کار فکری سنگینی را انجام می دهیم. دوستان! شما که نمی خواهید ما را از استراحت و راحتی محروم کنید.»

پس از آنکه حیوانات، مزرعه را از انسان ها گرفتند قوانینی وضع نمودند که در قانون چهارم آن عدم استفاده از وسایل انسان ها و تخت خواب بود. این قوانین روی دیوار در منظر عمومی نوشته شده بود تا کسی آنها را فراموش نکند. اما اسکوئیلر نماینده تبلیغاتی ناپلئون، رئیس حیوانات در این مزرعه، به تدریج در متن این قوانین دست می برد و با استفاده از فراموشی تاریخی ذهن مخاطب و قدرت بیان بالا، به سرعت قوانین جدید را توجیه می کرد و زمینه را برای استثمار حیوانات توسط طبقه صاحب نفوذ فراهم می ساخت. در حالی که حیوانات در قلعه حیوانات جورج اورول قرار گذاشته بودند که از اتاق خواب انسان ها استفاده نکنند، خوک ها که قدرت را در اختیار گرفته بودند وارد اتاق خواب انسان ها شدند و سایر حیوانات همچنان در طویله می خوابیدند.

قدرت رسانه در جهان امروز حرف نخست را در مدیریت افکار عمومی می زند. رسانه می تواند با جریان سازی فکری جایگاه ارزش و ضد ارزش را تغییر داده و به نفع گروه ها و کارتل های حامی خویش گام بردارد. در دنیای امروز رسانه می تواند به سطحی از قدرت تبلیغاتی برسد که تنها با گذشت کمتر از سه سال از ایجاد گروه های تروریستی در سوریه توسط آمریکا و متحدان غربی، آنها را به عنوان منجی سوریه از بحران جنگ داخلی معرفی نماید. کریستینا فرناندز رئیس جمهور آرژانتین در نشست سال ۲۰۱۴ سازمان ملل در مهر ماه سال ۹۳ در مجمع عمومی این اجلاس خطاب به دولت مردان غربی می گوید:  «یک سال است که شما نظام اسد را نظام تروریست می ‌دانید. شما از مخالفانی که ما آنها را انقلابیون می‌ دانستیم، حمایت می‌ کنید و امروز برای مهار انقلابیونی گرد هم آمده‌ ایم که روشن شده است، آنها تروریست هستند و بیشتر آنان در شبکه‌ های تروریستی عضویت دارند و از افراط ‌گرایی به افراط‌ گرایی هر چه بیشتر منتقل شده اند. قدرت ‌های بزرگ مفهوم دوست و دشمن را به صورتی بسیار آسان تغییر می ‌دهند.»

واکنش فرناندز موج گسترده ای در فضای سازمان ملل ایجاد کرد؛ اما رسانه های غربی اجازه پوشش دادن به این انتقاد منطقی را نداشتند و این فریاد نیز مانند بسیاری از فریادهای دیگر در جنجال های رسانه ای گم شد.

نفوذ رویکردهای مخدوش رسانه ای در میان افکار عمومی ایران نیز در موضوع بحران سوریه قابل توجه است. در حالی که حمایت ایران از سوریه بر مبنای دفاع استراتژیک از عمق راهبردی کشور و نیز دفاع از محور مقاومت است، جریان رسانه ای با محوریت رسانه های خبری غربی علت اصلی حمایت ایران از حکومت اسد را حمایت دولت سوریه از ایران در جریان جنگ تحمیلی ۸ ساله معرفی می کنند. بی بی سی در طول دو سال گذشته تلاش فراوانی در تثبیت این شبهه در میان افکار عمومی مردم کشور داشته است در حالی که این شبهه به سادگی قابل تبیین است. اگر علت اصلی ایران در دفاع از محور مقاومت در سوریه یک بده بستان سیاسی است، چرا ایران در جریان دفاع مردم فلسطین و یمن نیز به گروه های مجاهد کمک می کند؟ آیا فلسطین و یمن هم در طول دفاع مقدس به ایران کمک کرده اند که اکنون زمان تلافی رسیده باشد؟