حبیب‌الله عسکراولادی باسابقه ترین مبارز انقلابی عصر حاضر و از رهبران شاخص جریان راست سنتی،  صبح امروز درگذشت.

به گزارش اعتدال پرس، عسکراولادی دبیرکل جبهه پیروان خط امام و رهبری  و یار دیرین امام و رهبری در قبل و بعد از انقلاب، دقایقی پیش  در سن ۸۲ سالگی، پس از طی یک دوره سخت بیماری  در بیمارستان دی تهران، دعوت حق را لبیک و دار فانی را وداع گفت.

حبیب‌الله عسکراولادی یکی از مبارزین شاخص سال های انقلاب و از السابقون نهضت خمینی کبیر بود که قبل از انقلاب اسلامی سال‌ها در زندان رژیم ستمشاهی به سر برد و در سال‌های پس از انقلاب نماینده ولی فقیه در کمیته امداد، وزیر بازرگانی ،عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، دبیرکل حزب موتلفه اسلامی، دبیر کل جبهه پیروان خط امام و رهبری، رئیس هیات منصفه مطبوعات و عضو هیات مدیره بنیاد مستضعفان بوده است.

 به گزارش فارس، حبیب الله عسگر اولادی مسلمان فرزند حسین که در سال ۱۳۱۱ ش، در یک خانواده متدین و از پدر و مادری اهل دماوند، در تهران متولد شد.

پدرش در ابتدا به شغل بنکداری خواربار در دماوند اشتغال داشت، اما از بدو تولد وی تا سال ششم، به علت زلزله‌ای که در دماوند آمد و زندگی پدرش آسیب جدی دید، امکان زندگی در دماوند برایشان فراهم نبود؛ لذا پدرش در آن شش سال، به کار ساده‌ای در تهران اشتغال داشت تا اینکه مجدداً در دماوند، امکان گذشته را یافت.

یک بار دیگر بر اثر جنگ جهانی دوم و وخیم شدن اوضاع اقتصادی امکان تحصیل از وی گرفته شد، لذا به کار در بازار تهران اشتغال یافت و چند سال در بازار دروازه‌ای تهران به خرده فروشی برنج پرداخت.

وی در منزل برادر بزرگ‌ترش صادق سکونت گزید. سکونت در این محل و نزدیکی محل کار او با مسجد امین‌الدوله باعث آشنایی‌اش با برنامه‌های مذهبی مسجد شد. در مسجد با شیخ حسین زاهد آشنا شد و در کلاس علوم دینی او در مسجد جامع تهران شرکت کرد و دروس حوزوی را تا سطح فراگرفت.

عسگر اولادی در سال‌های پایانی دهه بیست، به هنگام تحصیل علوم حوزوی در مسجد امین‌الدوله و بعدها در حوزه علمیه مروی و در حالی که سیزده سال بیشتر نداشت به فعالیتهای سیاسی به رهبری آیت الله کاشانی، جلب و در سال ۱۳۲۷ در یک راهپیمایی که به دعوت آیت الله کاشانی به هواداری از مردم فلسطین تشکیل شده بود، دستگیر و بازداشت شد.

از سال ۱۳۲۷، پس از آزادی از زندان تا ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، در جریانات، با آهنگ روحانیت، در متن فعالیتها بود.

در ۱۳۲۷ به فعالیتهای سیاسی وارد و با حوادث ملی شدن نفت آشنا شد و در تجمعات و تظاهرات این دوران شرکت می‌کرد. وی که با فعالیت جمعیت فدائیان اسلام نیز آشنا بود، در ۱۳۳۳، به همراه عده‌ای از دوستانش که در مسجد امین‌الدوله با هم آشنا شده بودند، تصمیم گرفتند هیئتی مذهبی تأسیس کنند و به فعالیت فرهنگی بپردازند. لذا هیئتی به نام هیئت «مؤید» تأسیس کردند و در مسجد امین‌الدوله به فعالیت مشغول شدند.

با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی (ره)، با ایشان آشنا شد و به قم رفت و آمد می‌کرد و از طرف امام مأمور وصول وجوهات شرعی در بازار تهران شد. در ماجرای تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، ارتباط هیئت وی با بیت امام گسترده‌تر شد و این ارتباط باعث ائتلاف آنها با دو هیئت مسجد شیخ علی و هیئت اصفهانیهای بازار و تشکیل هیئتهای مؤتلفه اسلامی گردید.

با فرا رسیدن محرم سال ۱۳۸۳ که مصادف با خرداد ۱۳۴۲ بود، مؤتلفه اسلامی که به تازگی تشکیل شده بود، در جلسه‌ای تصمیم  گرفت اعلامیه امام را خطاب به هیئتهای مذهبی راجع به با شکوه برگزار کردن مراسم عزاداری محرم، تکثیر و در اختیار مردم قرار دهد.

همچنین با صدور اعلامیه اخطار گونه‌ای، از تمامی خطبا و وعاظ و مداح‌ها خواست تا بر طبق خواسته امام عمل شود. مؤتلفه اسلامی سپس طرح یک راهپیمایی بزرگ را در روز عاشورا تهیه کرد. عسگر اولادی از طراحان راهپیمایی این روز به همراه مهدی عراقی و ابوالفضل توکلی بینا به قم رفتند تا موافقت امام را جلب کنند.

در جریان وقایع پانزده خرداد ۱۳۴۲، هیئت‌های مؤتلفه اسلامی دو تصمیم مهم اتخاذ کردند یکی، هجرت علمای شهرهای بزرگ برای تجمع در تهران و اعتراض به بازداشت امام و دیگری فعالیت برای تثبیت مرجعیت امام خمینی.

در سال ۱۳۴۳ که هیئتهای مؤتلفه به ترور حسنعلی منصور اقدام کرد، عسگر اولادی نیز به همراه شاخه نظامی مؤتلفه به جرم نگهداری چمدان اسلحه دستگیر و به حبس ابد محکوم شد و در ۱۳۵۶ مورد عفو قرار گرفت و از زندان آزاد شد.

وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به مجلس شورای اسلامی راه یافت و با تأسیس کمیته امداد امام خمینی، به عنوان نماینده ایشان در این نهاد، عهده‌دار مسئولیت شد.

عسگر اولادی در ۱۳۶۰ در منزل خود مورد سوء قصد قرار گرفت که این ترور با شکست رو به رو شد. پس از تأسیس جمعیت مؤتلفه اسلامی در ۱۳۶۹، عسگر اولادی به عنوان دبیر کل آن انتخاب و به کار مشغول شد.