«مجلس خوب همه چیز را خوب مى‏کند و مجلس بد همه چیز را بد مى‏کند.» این بخش مهمی از سخن بنیانگذار انقلاب اسلامی است که معمولا بعد از قسمت اول آن یعنی «مجلس در راس امور است»، کمتر بر زبان اهالی سیاست جاری می‌شود.

اعتدال پرس/ به ویژه به سبب وضعیت اقتصادی کنونی کشور و نوع روابط مجلس و دولت در سالیان اخیر، افکار عمومی به طور روزافزونی به نقش مجلس در تعیین وضعیت کشور توجه می‌کند.

مجموعه اختلافات دولت و مجلس در اواخر دولت دهم باعث شده که نقش متمایز هر دو طرف مورد توجه افکار عمومی قرار گیرد و مردم رفتار این دو را به عنوان دو قطب متفاوت در هر مساله مهم سیاسی واقتصادی مورد قضاوت قرار دهند.

از سوی دیگر، از روز بعد از پیروزی دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری در بیست و چهارم خرداد و با توجه به این که نامزد مورد علاقه قاطبه نمایندگان مجلس، نامزدهایی جز برنده انتخابات بود، مسیر آینده تعاملات بین مجلس و دولت به معمایی برای اهالی سیاست تبدیل شد. در این چند ماه، سیاسیون نزدیک به دولت و حتی شخص رئیس جمهور بارها یادآوری کرده‌اند که پیام رای مردم در خردادماه باید درک شود. این مساله بسیاری را متوجه تلاش احتمالی دولت یازدهم برای رقم زدن مجلس هماهنگ با خود در انتخابات دو سال دیگر کرده است.

سومین مساله مهم در راستای انتخابات مجلس دهم، اثرات ناشی از تعیین برنده انتخابات اخیر ریاست جمهوری است. اصولگرایانی که در قالب گروه‌های گوناگون و سیاست‌های گوناگون از انتخابات دور دوم شوراهای شهر و روستا در بیش از ده سال پیش تاکنون همه وزن‌کشی‌های ریز و درشت پای صندوق رای را در حالی پشت سر گذاشته بودند که احساس باخت نمی‌کردند، بعد از بیش از ده سال، در فردای انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ۹۲ به روشنی دریافتند که صرف نظر از دلایل ماجرا، انتخابات را به رقیب واگذار کرده‌اند.

علاوه بر شکست اصولگرایان در رساندن یکی از گزینه‌های خود به پاستور، پیروزی روحانی در انتخابات روی دیگری هم دارد. اصلاح‌طلبان که در دوره‌ای از سوی رقبای خود به نابودی هم تهدید می‌شدندن اکنون راه بازگشت به قدرت را در پیش روی خود هموار می‌بینند. آنها هم نیروی موثری برای مبارزه بر سر مجلس دهم خواهند بود.

اگر چه انتخابات مجالس هفتم، هشتم و نهم به گونه‌ای پیش رفت که در موارد زیادی بیشتر از این که صحنه رقابت جناح‌ها باشد، صحنه رقابت درون جناحی اصولگرایان بود ولی از هم اکنون می‌توان پیش‌بینی کرد که در انتخابات اسفند ماه ۹۴، اصولگرایان حداقل یک هماورد در قالب جبهه مشترک هواداران دولت روحانی و اصلاح‌طلبان خواهند داشت.

برآورده نشدن خواسته‌های اصلاح‌طلبان از سوی دولت روحانی و یا موفقیت‌های احتمالی فراوان اقتصادی و دیپلماتیک دولت یازدهم می‌تواند راه را برای تولد قطب سوم انتخابات مجلس دهم هموار کند و در آن انتخابات بر قامت هواداران روحانی و اصلاح‌طلبان جامه رقابت بپوشاند.

بنابراین، انتخابات زمستان ۹۴، حداقل دو قطب قدرتمند را روبروی هم قرار خواهد داد. حتی اگر اصولگرایان دچار رقابت درونی نشوند، رقابت سرسختانه اصولگرایان و طیف مقابل عملی خواهد بود. این عامل در کنار احساس نیاز جامعه و فعالان سیاسی به تولد مجلسی قدرتمندتر از هم اکنون باعث ایجاد این گمانه شده است که برای انتخابات مجلس دهم نام‌های بزرگی به صحنه خواهند آمد.

عبدالرضا مصری، محمد مهدی زاهدی، محمد سلیمانی و چندین مقام ارشد دولت احمدی‌نژاد تلاش کردند به مجلس نهم راه پیدا کنند تا شروع دور جدیدی از رفت و برگشت از دولت به مجلس و بالعکس باشند. فهرست نام‌هایی که این روزها از تمابل به حضور آنها در مجلس دهم سخن گفته می‌شود نه تنها وزرای دولت احمدی‌نژاد بلکه وزرا و معاونان رئیس جمهور در دولت‌های پیشین را نیز شامل می‌شود.

خبرهای جسته و گریخته از اردوگاه اصلاح‌طلبان نیز حاکی از این است که مجموعه‌ای از نام‌های بزرگ که مدعی داشتن نگاه ملی و تجربه فراوان مدیریتی در دولت‌های پیش هستند در حال بررسی و حتی برنامه‌ریزی برای رقابت در انتخابات مجلس دهم هستند. خبر فعلا تکذیب شده نامزدی محمدرضا عارف از یزد تنها یکی از این اخبار فراوان است. بر این اساس نه تنها تلاش برای ساختن مجلسی قدرتمند از طریق نمایندگی تهران بلکه حتی از طریق نامزدی نام‌های بزرگ از شهرستان‌های آنها در جریان است.