به گزارش  اعتدال پرس ، گویی فرشته مرگ در جاده های مواصلاتی استان ما کمین کرده تا از لحظه ای غفلت رانندگان و بدی آب و هوا و غیراستاندارد بودن جاده و ماشین و دهها عامل دیگر استفاده کرده و خنجر خویش را در قلب و روح رانندگان و مسافران فرو برد.
سالهاست که جامعه ی ایرانی و به تبع آن آذربایجان شرقی با پدیده شومی به نام نا امنی جاده ها وآمار بالای مرگ و میر ناشی از سوانح رانندگی عادت کرده است. شب و روز هم نمی شناسد.

مسئول و غیر مسئول، کودک و جوان و پیر، پراید و شاسی بلند، روستایی وشهری همه و همه در برابر فرشته ی مرگی که اکنون در جاده های ما بیدار باش ایستاده فرقی نمی کند.

مهم آن است که ما انسان های به غایت فراموشکاری هستیم. صحنه های دلخراش تصادف را می بینیم، در غم از دست دادن عزیزان خویش به سوگ می نشینیم، زمین و زمان را نفرین کرده و قول می دهیم که بیشتر در این جاده های نا امن و درداخل کابین خودروهای قاتل و رانندگان سهل انگار احتیاط کنیم اما فردا روز که می شود همه چیز را فراموش می کنیم، روز از نو و روزی از نو!

آذربایجان شرقی به لحاظ واقع شدن در شاهراه ارتباطی ایران با کشورهای همسایه و ترانزیتی بودن شریان های آن و نیز وضعیت کوهستانی اش همواره با حجم عظیمی از تردد خودروهای مختلف باری و سواری و توریستی روبروست. اما با وجود این اهمیت استراتژیک، متاسفانه جاده ها و محورهای مواصلاتی آن به تناسب افزایش تعداد خودروها و میزان سفر در این جاده ها افزایش نداشته است.
در غیبت ارزانترین و ایمن ترین وسیله ی مسافرت یعنی حمل و نقل ریلی تنها وسیله ی در دسترس، خودروهای سواری هستند که تاکنون در مورد نامطئن بودن آنها سخنهای بسیاری بر زبان عوام و خواص رانده شده اما گوش شنوایی نبوده است.
محورهای مرگبار آذربایجان شرقی اکنون روز به روز بیشتر می شوند. اگر تا دیروز تنها اتوبان تبریز _ میانه بیشترین کشته ها را به خود اختصاص داده بود اکنون جاده هایی مانند : تبریز _ اهر، تبریز _ آذرشهر، شبستر_تسوج، صوفیان _ مرند، مراغه_ هشترود، خود به قاتلی بالفطره تبدیل شده اند و به سادگی آب خوردن جان می ستانند.
در مورد تصادفات رانندگی این جاده ها دلایل بسیاری گفته شده اما در نهایت و فارغ از عوامل انسانی و کیفیت خودروها باید به پارامتر مهمی به نام وضعیت و کیفیت جاده ها اشاره کرد که متاسفانه در طی چند سال گذشته کمتر به توسعه و اصلاح آنها بها داده شده است.
توسعه ی جاده ها و استاندارد سازی آنها به تناسب پیشرفت های روز در طی سالهای گذشته محقق نشد در حالی که اکثر آنها برای شرایط چند دهه ی گذشته احداث شده بودند ماشین راه سازی استان ما در همان کیلومترهای اول شهر تبریز در جا زد و نتوانست به دلایل گوناگون از جمله کمبود اعتبارات و تحریم ها، بستر مناسب و امنی را برای خودروی شهروندان و روستائیان فراهم کند.
اکنون دولت تدبیر و امید و در حالی که نماینده آن در استان با شعار شتاب بخشیدن به توسعه،  جلب سرمایه گذاران و اشتغالزایی روی کار آمده با چالش بزرگی روبروست. از یک سو باید تلاش های توسعه محور را مبنای کار خویش قرار دهد و از دیگر سو بستر این توسعه را با رویکرد امکان دسترسی ساده، مطمئن و ارزان سرمایه گذاران در چهار سوی استان  فراهم کند.
شاید نتوان در کوتاه مدت و به صورت مستقل و منطقه ای در خصوص توسعه شبکه ریلی در استان تصمیم  گیری کرد اما در مورد گسترش و اصلاح جاده های مواصلاتی و ایمن سازی آنها، نمایندگان دولت تدبیر و امید می توانند تدبیری شایسته اندیشیده و ضمن نجات جان هزاران مسافر و راننده در حال تردد این جاده ها، موتور محرکه توسعه همه بعدی و منطقی استان و شمال غرب کشور را بار دیگر روغنکاری کنند.

………………………………

محمد امین خوش نیت