ادامه روند اصلاحات و بهبود خواهی حکومتی نیازمند تربیت مدیران آینده است

اعتدال پرس- یادداشت وارده/ با پیروزی دکتر روحانی در انتخابات سال ۱۳۹۲ کشور در مسیر جدیدی قرار گرفت و می توان گفت روند تغییر با شیب کندی به سمت خواست­های مردم جهت گرفت و سئوال اینجاست که که روند تغییر تا به کجا و با چه ضرب آهنگی ادامه خواهد یافت؟ برای پاسخ به این […]

image_pdfimage_print

اعتدال پرس- یادداشت وارده/ با پیروزی دکتر روحانی در انتخابات سال ۱۳۹۲ کشور در مسیر جدیدی قرار گرفت و می توان گفت روند تغییر با شیب کندی به سمت خواست­های مردم جهت گرفت و سئوال اینجاست که که روند تغییر تا به کجا و با چه ضرب آهنگی ادامه خواهد یافت؟

برای پاسخ به این سئوال ابتدا باید به این موضوع پرداخت که این تغییرات به کدام مقصد منتهی خواهد شد و نفس آن به دنبال چه اهدافیست .

تفکر اصلاحات حاکم بر فضای کنونی ایران، تفاوتی اساسی با صد سال اخیر دارد و آن توجه به بعد توسعه طلبی در زمین ه­ی فرهنگ سیاسی به عنوان مقدمه­ی تغییر می باشد.

می توان گفت عده­ای از روشنفکران به این مسأله باور یافته ­اند که مقدمه ­ی اصلی رسیدن به خواست­های اجتماعی مردم ابتدا متفاوت اندیشیدن اجتماع می باشد و در کنار آن کارنامه ­ی نامناسب اقتصادی کشورهای کمونیستی و همچنین توجه به مدل­های توسعه­ی کشورهایی نظیر برزیل، هند و مالزی قشر متوسط جامعه را بر آن داشته که توسعه ­ی اقتصادی ناخوداگاه شرایط را برای توسعه ­ی سیاسی هموار خواهد کرد. پس می توان تغییرات مدنظر را در سه عنصر اصلی توسعه ­ی فرهنگی و اجتماعی، توسعه ­ی اقتصادی و توسعه ­ی سیاسی خلاصه نمود.

حال باید به شرایط کشور توجه نمود که روند این تغییر تا به چه زمانی کند و قطره ­چکانی خواهد بود و در چه برهه ­ای خواهد توانست شیب مناسبی به خود بگیرد.

باید توجه داشت که به پیش برندگان روند اصلاحات متشکل از دو عنصر اساسی می باشند.گروهی به عنوان دولتمردان و مدیران که پروژه ­ی بهبود حکومتی را به پیش می برند  و عنصر دیگر که ملزم کننده ­ی مورد قبلیست، جامعه ­ی مدنی می باشد که سطح توقعات را تعیین می کند و نقش اصلی را در تصمیمات جامعه در برهه ­های خاص ایفا می کند.

در حال حاضر می توان گفت جامعه ­ی مدنی به نظاره ­ی بهبودگران حکومتی و در رأس آن شخص دکتر روحانی و دولت تدبیر و امید ایستاده است. منتهی هدف تغییر مورد دلخواه جامعه ­ی مدنی در مدت کمی قابل لحاظ و انجام نمی باشد و شاید کار تا حضور نسل سوم انقلاب و بدست گرفتن سیستم مدیریتی کشور به طول بینجامد.

در صورت حرکت در مسیر صحیح جامعه در فاصله ­ی زمانی بین نسل اول- دوم و سوم خواهد توانست به توسعه ­ی فرهنگ سیاسی مطلوب نزدیک تر شود و تا حد زیادی روند انحصارطلبی و منیت از جامعه کاسته شود، نقدسازنده تا حد زیاد جای نقدهای مغرضانه را بگیرد و در نهایت مهم­ترین عنصر که توجه به مصلحت ملیست در مقابل توجه به مصلحت حزبی، گروهی و قومی جایگاه قوی­تری در تفکر جریان­ها و گروه­ها پیدا کند.

منتهی مشکلی که هم اکنون نسل سوم اصلاحگر انقلاب و بهبودگران آینده ­ی حکومتی را تهدید می کند، عدم توجه به هدایت صحیح این نیروها و عدم توجه به تربیت مدیران آینده می باشد که قرار است سکان هدایت کشور را در دست بگیرند و این در حالیست که دولت قبل و سایر جریان­ها توجه ویژه­ای به این امر داشته اند و دارند و در صورت نساختن آلترناتیو مدیریتی برای آینده، این مسیر با مشکلات اساسی ­ای روبرو خواهد شد.

از: آرش بیک پور مشاور استاندار اردبیل در امور جوانان 

انتهای خبر