ضعف مدیریتی و یا بهتر بگوییم مدیریت سنتی اتاق بازرگانی تبریز به عنوان قدیمی ترین نهاد و یا پارلمان بخش خصوصی در کیفیت اجرای جلسات کاملاً خود را نشان می دهد.

این نهاد که به دلیل ضعف مدیریتی طی دو سه سال اخیر درگیر مسائل جناحی شده است، عملکرد خود را نیز در این شورا عیان کرده است. حذف کارآفرینان واقعی و جایگزینی افرادی که به یک جناح خاص در این نهاد وابسته اند، هدفی بود که با تدبیر و درایت استاندار و شهردار در این جلسه پاسخ نداد.

جبارزاده ثابت کرد که آرام آرام به مسائل واقف شده است.

اینکه هشت نفر عضو صاحب رای این شورا از بخش خصوصی بدون در نظر گرفتن تاثیرگذار ترین بخش های صنعت و افراد موثر در آن مانند صنعت غذا، قطعه سازان خودرو، خانه صنعت و معدن و… در حال جهت دهی و انتخاب معنادار بود، نکته ای است که نباید از آن به آسانی گذشت.

نکته ای که در برابر دموکراسی و حق انتخاب واقعی نتوانست مقاومت کند و ترک برداشت. چرا که آقای استاندار نشان داد انتفاد پذیر بوده و ایراد وارده در جلسه اول را رفع کرده است.

تذکرآیین نامه ای به موقع شهردار محترم تبریز و هوشمندی استاندار باعث شد که افراد ارزشمندی چون صمد حسن زاده، یونس ژائله،ابوالفتح ابراهیمی، جمشید برزگر و… به ترکیب افراد صاحب رای این شورا اضافه شوند. در حالیکه برنامه ریزی بخش سنتی اتاق بازرگانی به شکل دیگری پیش بینی شده بود.

تغییر رویکرد مسئولان نسبت به تولید و کارآفرینی است. باید اذعان کرد که بهاری در نگرش مسئولان پدید آمده است.

اگر از رضا رحمانی، رئیس کمیسیون صنعت و معدن مجلس بگذریم که به دلیل نوع نگاه خود و همچنین مسئولیتش سال هاست که برای کمک به دست اندرکاران صنعت همت گمارده است.

سایر مسئولان حاضر در جلسه با نگاه و مهمتر از آن باور به سمت حل مشکلات صنعتگران گام برداشته اند. حضور ریاست محترم دادگستری استان در جلسات ارزشی بالا را نشان می دهد.

قطعا نگاه و باور استاندار به این موضوع و تزریق آن در کالبد سیستم اجرایی استان بی تاثیر نیست. اگر به داستان دسته چک سفید استاندار، بنده و خیلی ها نقد داریم، اما به دلیل اینکه موضوع دسته چک سفید نشان از باور آقای استاندار به حمایت از صنعت و تولید است برای ما هم مباحث انتقادی را به حاشیه می برد.

عدم دقت در موضوعات مطرح شده در جلسات و اولویت بندی آن می تواند در طولانی مدت این شورا را به حاشیه ببرد. موضوعاتی چون مالیات بر ارزش افزوده و مشاغل سخت و زیان آور دو موضوع اصلی این جلسه بودند.

اما اولی بدون نقد عملکرد سازمان امورمالیاتی استان در رفتار با تولیدکنندگان و با بسنده کردن به ارجاع موضوع و بررسی آن در کمیته حقوقی شورا تمام شد و دومی هم به آیین نامه خوانی در جلسه گذشت.

جلسه ای که می توانست کارشناسی تر و کاربردی تر شود که چگونه و در این وانفسای اقتصادی که مصرف کننده توان خرید خود را از دست داده، مالیات بر ارزش افزوده به ۸درصد رسیده و اجرا می شود. چرا باری که باید بر دوش مصرف کننده باشد، تولیدکننده تحمل می کند؟ آیا لزومی دارد در این شرایط اصلا بار بیش از اندازه تحمل شود؟

آیا لزومی دارد به خاطر مشکل پیش آمده برای یکی از شرکت های صنعتی ساعتی وقت جلسه گرفته شده تا بررسی شود که قانونی در این شرکت اجرا شود و یا نه؟ آیا این مصداق همان درد همیشگی تشکل ها نیست که عده ای از نام تشکل کام می گیرند؟

شورای گفتگو و شکل گیری آن آرزوی دیرینه بخش خصوصی بوده است. این شورا با عملکرد خود می تواند نشان دهد که چقدر بخش خصوصی می تواند به مدد دولت در عرصه توسعه بیاید.

اما آنچه مقدمه تقویت این شوراست، تغییر در مدیریت موروثی اتاق بازرگانی به عنوان تاثیرگذارترین نهاد در این شوراست. شورای فعلی و حاضرین در بخش خصوصی به دلیل نوع ترکیب، نشان خواهند داد کدام طیف، سنتی و یا به روز، منعکس کننده و ارائه دهنده راهکار برای حل مشکلات تولیدکنندگان و صنعتگران خواهند بود. اینکه بخش خصوصی واقعی،دلسوز، موفق و پاک در این شورا حضور داشته باشند، آرزوی همه است.

فعالان رسانه همیشه مظلوم واقع شده اند، حضور آنها و نوع توجه به این عزیزان در این جلسات نشانه کامل این مظلومیت است. امید است استاندار محترم در جلسات آتی به عنوان رئیس این شورا به این قشر نیز توجه کند که ۲ ساعت سرپا برای امر اطلاع رسانی انرژی خود را تلف نکنند.

رکن چهارم دموکراسی لازمه پیشبرد امر توسعه در منطقه می باشد. بخش پایانی “صرفا جهت اطلاع” عرض شد.

از: جعفر محرم پور