به گزارش اعتدال آذربایجان(اعتدال پرس) به نقل از تسنیم، وزیر کشور ۵۹ ساله دولت دیوید کامرون، نخست‌وزیری که پس از رأی به خروج از اتحادیه اروپا (برگزیت) تصمیم به استعفاء گرفت، از امروز (چهارشنبه) هدایت انگلستان در مسیر طولانی جدایی از اتحادیه اروپا را به دست خواهد گرفت. وی یکی از معدود چهره‌هایی بود که در عین انتقادهای سخت به اتحادیه اروپا خواهان باقی ماندن در این نهاد بود.

ترزا می در یکی از سخنرانی‌های مشهور خود درباره برگزیت اظهاراتی خصمانه درباره اروپا به زبان رانده و در عین حال خواهان رأی علیه بگرزیت شد. به قول یکی از تحلیل‌گران سیاسی می خود را به عنوان «بدبین اصلی اروپا که خواهان ماندن است» مطرح کرد.

وزیر کشوری که انگلستان در شصت سال گذشته به خود ندیده

در ۱۲ می ۲۰۱۰، دیوید کامرون، در کابینه اولش، ترزا می را به عنوان وزیر کشور و وزیر مشاور امور زنان و برابری برگزید. وی بدین ترتیب چهارمین زنی شد که یکی از وزارت‌خانه‌های بزرگ دولت انگلستان را بدست می‌آورد. سه نفر دیگر عبارت بودند از مارگارت تاچر (نخست‌وزیر)، مارگارت بکت (وزیر خارجه) و ژاکی اسمیت (وزیر کشور). می به عنوان وزیر کشور عضو شورای امنیت ملی نیز است.

وی در ۶۰ سال گذشته طولانی‌ترین مدت تصدی بر وزارت کشور را بر عهده داشته است. پیش از وی جیمز چاتر ادی از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۵۱ به مدت شش سال و دو ماه وزیر کشور بود.

می که ۱۹ سال سابقه فعالیت‌ سیاسی را در کارنامه‌اش دارد پیش از آنکه به عنوان نخست‌وزیر برگزیده شود باید حمایت ۱۵ هزار عضو حزب محافظه‌کار را بدست آورد. در انگلستان مردم به احزاب رأی می‌دهند نه به اشخاص به همین دلیل وی اگر بتواند رهبر حزب محافظه‌کار شود به صورت خودکار جایگزین دیوید کامرون در خانه شماره ۱۰ خیابان داونینگ خواهد شد.

روزنامه فایننشیال‌تایمز انگلستان می را به عنوان یک محافظه‌کار لیبرال توصیف کرده و با آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، مقایسه کرد. به نوشته این روزنامه می‌توان به می اعتماد کرد تا کشور را در این برهه سخت یعنی بی‌ثباتی اقتصادی ناشی از برگزیت هدایت کند.

رابین اوکلی، خبرنگار سی‌ان‌ان، می‌گوید می که مشهور به یک آدم جدی معتاد به کار است: «نزدیک ترین چیز در عرصه سیاست انگلستان به مارگارت تاچر است.»

سوابق کاری ترزا می در یک نگاه

می در سال ۱۹۹۷ از منطقه میدینهد به نمایندگی پارلمان برگزیده شد. وی در سال ۲۰۰۲ به عنوان رئیس حزب محافظه‌کار انتخاب شد. می در چندین کابینه در سایه در دولت‌های ویلیام هیگ، ایان دونکان اسمیت،‌ مایکل هاوارد و دیوید کامرون حضور داشت. برخی از پست‌های وی در کابینه در سایه عبارتند از رئیس در سایه مجلس عوام، وزیر در سایه کار و بازنشستگی. می در سال ۲۰۱۰ به عنوان وزیر کشور و وزیر مشاور در امور زنان و برابری انتخاب شد البته منصب دوم را در سال ۲۰۱۲ ترک کرد.

• ۲۰۱۰ – ۱۹۹۹: چندین پست در کابینه در سایه حزب محافظه‌کار بر عهده گرفت؛

• ۲۰۰۰: تبدیل به اولین رئیس زن محافظه‌کاران شد؛

• ۲۰۱۲ – ۲۰۱۰: به عنوان وزیر مشاور امور زنان و برابری فعالیت کرد؛

• ۲۰۱۰: به پست وزارت کشور برگزیده شده و تصمیم گرفت نیروهای پلیس را اصلاح کرده و مهاجرت را تحت کنترل درآورد؛

• از استرداد گری مک‌کینون (Gary McKinnon)، هکر انگلیسی،‌ به آمریکا جلوگیری کرده و اعلام کرد که این امر در تقابل با حقوق بشر وی خواهد بود؛

• ۲۰۱۴: تبدیل به طولانی‌مدت‌ترین وزیر کشور انگلستان طی ۵۰ سال گذشته می‌شود؛

• ۲۰۱۶: به عنوان محتمل‌ترین جایگزین دیوید کامرون به عنوان رهبر حزب محافظه‌کار و نخست‌وزیر مطرح شد.

دیدگاه‌های سیاسی ترزا می

وزیر کشور انگلستان را یک محافظه‌کار میانه‌رو دانسته‌اند که به همان اصول معمول و رایج حزب محافظه‌کار در مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی وفادار است.

اما مهمترین وجه افتراق وی در حوزه سیاست بین‌المللی مواضع سختگیرانه‌ای است که درباره مهاجرت دارد. می پیشنهاد اتحادیه اروپا برای تخصیص اجباری سهمیه پناهندگان به کشورهای عضو را رد کرد. وی گفت کمک کردن به مردمی که در مناطق جنگی و اردوگاه‌های پناهندگان زندگی می‌کنند مهم است اما نه آنهایی که قدرت و ثروت کافی برای رسیدن به اروپا را دارند.

روزنامه تلگراف در می ۲۰۱۶ گزارش داد که وی سعی کرده با رد یک پروژه اطلاعاتی برای استفاده از شناسایی هوایی به منظور ردگیری قایق‌های مهاجرین غیرقانونی،‌ ۴ میلیون پوند در هزینه‌ها صرفه‌جویی کند.

ترزا می همچنین وعده داده است که قوانین اتحادیه اروپا درباره «آزادی حرکت» مردم را که بر اساس آن تعداد نامحدودی مهاجر می‌توانند وارد انگلستان شوند را محدود خواهد کرد. با این حال وی هشدار داد که کاهش تعداد مهاجرین «زمان‌بر» خواهد بود.

مسأله کاهش تعداد مهاجرین یکی از مهمترین مسائل مذاکره بین انگلستان و ۲۷ عضو باقیمانده اتحادیه اروپا در مذاکرات برگزیت طی ماه‌ها و سال‌های آتی خواهد بود.