یادداشت اختصاصی اعتدال پرس به قلم سردبیر

نهایتا در جلسه دیروز هیات حل اختلاف شوراهای استان که به ریاست استاندار آذربایجان شرقی و با حضور اعزازی نماینده بناب به نمایندگی از مجمع نمایندگان استان، محبی نماینده شورای استان و مظفری رئیس کل دادگستری استان تشکیل شد، موضوع تیم داری و ورزش قهرمانی شهرداری تبریز در دستور کار قرار گرفت که بعد از نطق فرماندار تبریز در جهت حمایت از لغو این مصوبه ی شورا و اعلام مخالفت نماینده شورای استان با تصمیم فرمانداری و بحث و بررسی اعضاء، نهایتا با ۴ رای از ۵ عضو حاضر، مصوبه شورای شهر تبریز مبنی بر فعالیت در ورزش قهرمانی و حفظ تیم های ورزشی موجود لغو و رای به انحلال تمامی تیم های حال حاضر شهرداری داده شد.

اما همانطورکه ذکر شد این تصمیم با اعتراض  برخی و جوسازی رسانه ای خاصی همراه شد که با توجه به اهمیت این مسئله و در جهت روشنگری و کنکاش بهتر موضوع، باید گفت:

?۱- در هیچ جای قانون و شرح وظایف شهرداری ها، اجازه تیم داری و پرداختن به ورزش قهرمانی نیامده است لذا این اقدام شورای حل اختلاف استان، کار غیرقانونی و عجیبی نبوده است که چنین محل تاخت و تاز و برخی واکنش های سازماندهی شده باشد.

?۲- شهرداری تبریز تنها شهرداری بین کلانشهرهای کشور است که چنین گسترده مبادرت به تیم داری آنهم در چنین سطح بی حد و حصری و تشکیل سازمان عریض و طویل ورزش بر خلاق قانون و هزینه های میلیاردی فاقد مجوز برای مدیریت این تیم ها نموده است.

براستی تیم داری در رشته های کم طرفدار و عجیبی چون فوتبال ساحلی یا راگبی و … چه ضرورتی می تواند داشته باشد و یا حتی ادامه فعالیت تیم فوتبال بزرگسالان علی رغم ناکامی های ممتد و وجود تیم های بزرگی چون تراکتورسازی و باشگاههای خصوصی فعال چون گسترش فولاد، چه ضرورتی برای مردم و حتی فوتبال تبریز دارد؟

?۳- تا زمانیکه هنوز ابهامات گسترده قبلی از جمله افتضاح بزرگ پرونده تبانی تیم فوتبال شهرداری تبریز و نوع هزینه کرد هزینه های چند ده میلیاردی برای این تیم و نتایج عجیب و ضعیف گذشته تیم های مختلف در ادوار گذشته و چرایی عدم مجازات مقصران و متخلفان مربوطه برای افکار عمومی و یا حداقل برای رسانه ها و کارشناسان ورزشی روشن و رمزگشایی نشده است، طبعا باید نگران ادامه این رویه پرابهام و غیرقانونی تیمداری در شهرداری تبریز شد.

?۴- نگاهی به تاریخچه تیم داری شهرداری تبریز خصوصا طی یک دهه اخیر، نشان می دهد پرداختن به ورزش قهرمانی در این نهاد بیشتر از اینکه معطوف به نیت ورزشی و خدمت عمومی و یا حداقل کسب نتایج درخشان باشد در جهت منفعت های شخصی و مافیاپروری با بودجه عمومی است.

?۵- ورزش قهرمانی و حمایت از قهرمانان ورزشی استان وظیفه ذاتی نهادهایی چون تربیت بدنی و هیئت های ورزشی بوده و جور کوتاهی این نهادها نباید بر گردن نهاد بحران زده ای چون شهرداری که به اعتراف مسئولانش در پرداخت هزینه های ضروری و جاری خود از جمله حقوق کارگران و یا فعالیتهای مهم دیگر خود درمانده است، بیافتد. خصوصا اینکه این انتقال مسئولیت با لابی گری عده ای خاص که اغلب دنبال منفعت های شخصی و سازمان سازی و خاصه خرجی برای گسترش دایره قدرت خود بوده اند، صورت پذیرفته است.

?۶-شهرداری به عنوان یک نهاد عمومی تنها در حد دیگر نهادهای عمومی دیگر همچون استانداری و … می تواند به حمایت از ورزش قهرمانی بپردازد نه بیشتر از آن، خصوصا با هزینه های آنچنانی و غیرشفاف و در چنین سطح گسترده و در برخی ورزشهای کم طرفدار همچون راگبی یا فوتبال ساحلی

?۷- نکته آخر ولی مهم و مورد تاکید اینکه، عدم شفاف سازی خصوصا روند فعالیتهای پرابهام و غیرموجه گذشته، علت اصلی بروز چنین مخالفتی از دل شورا و محافل معترض و متعاقبا رای هیئت اختلاف استان می باشد لذا رفع این مشکل می تواند راهگشای یک تصمیم بهتر و جدید باشد.

در همین راستا با نگاهی به سایت سازمان ورزش شهرداری تبریز، نبود اطلاعات حداقلی لازم برای آگاهی عموم و متعاقبا قضاوت درباره نحوه فعالیتهای این سازمان، گویای خیلی چیزهاست.

* از: بابک محمدزاده علمداری – سردبیر