به گزارش اعتدال آذربایجان اعتدال پرس، شهرام صادق زاده طی گزارشی در عصرآزادی آنلاین، به یکی از چالش‌های اساسی صنعت استان پرداخته و ضرورت نوسازی ماشین آلات تولید صنایع آذربایجان شرقی را مورد واکاوی از نگاه کارشناسان قرار داده است.

در این گزارش چنین آمده است:

نوسازی صنایع یکی از راهکارهای مهم در راستای به‌ روز رسانی و تقویت توان تولیدی و صنعتی استانهای صنعتی کشور همچون آذربایجان شرقی است که به افزایش بهره‌وری، رقابت پذیری و کاهش هزینه‌های تولید منجر می‌شود و بسیارند واحدهای ورشکسته یا در آستانه ورشکستگی که با نوسازی و بکارگیری ماشین‌آلات جدید و بروز، علاوه بر گذر از این مرحله وارد بازارهای رقابتی جهانی شده اند.

با توجه به اینکه بیش از ۹۰ درصد اقتصاد آذربایجان شرقی توسط بخش خصوصی مدیریت می‌شود برای همین، کارآفرینان آذربایجانی با تمام توان در کنار دولت چهاردهم ایستاده‌اند و بار اقتصاد این استان را به دوش می‌کشند اما متأسفانه ناترازی جدی بین سهم بخش خصوصی و دولت در حوزه سرمایه‌گذاری وجود دارد و بخش عمده صنایع دولتی استان متعلق به سالهای دور است که امروزه دچار فرسودگی شده‌اند و جهت تداوم خدمت به اقتصاد منطقه آذربایجان نیاز به نوسازی عاجل دارند زیرا به گفته فعالان حوزه صنعت اگر چاره‌اندیشی نشود کاهش بهره‌‌وری و بیکاری کارگران استان از عواقب سنگین آن خواهد بود.

نوسازی ماشین‌آلات صنعتی فعال در آذربایجان شرقی نه‌ یک ضرورت اقتصادی، بلکه یک نیاز راهبردی برای بقای صنایع این استان تولیدمحور در عصر رقابت جهانی است لذا دولت‌ چهاردهم و بخش خصوصی منطقه آذربایجان باید با همکاری و اتحاد یکدیگر، زمینه‌های مالی و فنی این تحول را فراهم کرده و جایگاه جهانی آذربایجان شرقی را همانند دهه ۵۰ ارتقا بخشیده و از حالت پَسرفت خارج شویم…

◾️نوسازی اول

آذربایجان شرقی با دارا بودن واحدهای تولیدی بزرگی همچون تراکتورسازی، ماشین سازی و واحدهای فولادی از صنعتی‌ترین استان‌های کشور به شمار می رود اما گذشت زمان موجب فرسوده شدن بسیاری از ماشین آلات واحدهای صنعتی مادر و تاثیرگذار آن شده و بر این اساس اهتمام دولتمردان، نوسازی این واحدها و افزایش کمیت و کیفیت تولیدات استان در راستای پاسخگویی به نیاز داخلی و بازارهای خارجی ضروری است، بنابراین دولت باید به جای کمک به احیای واحدهای زیان‌دِه مناطق کویری کشور، اراده خود را به استانهای صنعتی معطوف نماید که آینده سرمایه گذاری کشور در اینگونه مناطق است.

در یک نگاه گذرا اما می‌توان دریافت که تسریع در نوسازی صنایع آذربایجان شرقی از جمله ماشین سازی و ریخته گری می تواند نماد و الگوی نوسازی صنایع استانهای کشور باشد به طوری که تمام واحدهای تولیدی مناطق صنعتی با قدمت بالا می توانند با الگو گرفتن از مسیری که ماشین سازی طی کرده نسبت به نوسازی ماشین آلات و بالابردن راندمان تولید و فروش خود اقدام کنند به شرطی که مقداری همت دولتی به خرج آید.

شاید برخی‌ها ایراد بگیرند که زمان و هزینه برای احیا و نوسازی این واحد بی‌فایده باشد اما اتفاقاً برخلاف این تفکر، تولید یکهزار و ۴۸ دستگاه انواع ماشین آلات در این شرکت صنعتی در سال ۱۴۰۳ خبر مسرت‌بخشی است که حاکی از ضرورت توجه به نوسازی ماشین‌آلات آن دارد.

جالب است بدانیم شاید در نگاه اول، این رقم در مقایسه با سال ۱۴۰۲ که یکهزار و ۲۳۵ دستگاه بود کاهش داشته باشد اما آنهم بیشتر به علت خرابی دستگاه ها و گویا عدم به موقع تامین قطعات از سوی شرکت ریخته گری بوده است که با این حال تنها در ۲ ماه پایانی سال قبل ۲۴۸ دستگاه در این شرکت تولید شده بود که بی‌سابقه است و افسوس که قدر این گروه صنعتی باسابقه و پرافتخار کشور را نمی‌دانیم!

◾️نوسازی دوم

رئیس کمیسیون صنایع و انرژی اتاق بازرگانی تبریز با اشاره به وضعیت نامطلوب بهره‌وری انرژی گفت: متاسفانه راندمان نیروگاه‌ها تنها بین ۲۲ تا ۲۳ درصد است.

“یونس اکبرپور پایدار” با بیان اینکه حدود ۵۰ درصد ماشین‌آلات صنعتی کشور فرسوده هستند افزود: از هر ۴ واحد سوخت، تنها یک واحد انرژی تولید می‌شود که این مسئله منجر به افزایش مصرف انرژی، کاهش بهره‌وری، بالا رفتن قیمت تمام‌شده محصولات و کاهش قدرت رقابت‌ پذیری در بازارهای داخلی و خارجی شده است.

وی اضافه کرد: دولت باید سالانه حداقل یک میلیارد دلار برای نوسازی صنایع اختصاص دهد، چرا که این اقدام موجب صرفه‌جویی قابل‌توجهی در مصرف انرژی شده و سرمایه‌گذاری انجام‌ شده نیز طی چند سال به دولت بازخواهد گشت.

رئیس کمیسیون صنایع و انرژی اتاق بازرگانی با انتقاد از برخی سیاست‌های محدودکننده دولت تاکید کرد: بخشنامه‌ها و آیین‌نامه‌های متعدد، عملاً مانع واردات ماشین‌ آلات نو شده‌اند در حالی‌ که فرسودگی ماشین‌آلات، ضایعات تولیدی را بالا برده و کیفیت محصولات صنعتی و کشاورزی را به‌ شدت کاهش داده است به‌ طوری که بیش از ۳۰ درصد محصولات کشاورزی به دلیل نبود فناوری مناسب، هدر می‌روند.

اکبرپور پایدار، نوسازی صنایع را راهکاری کلیدی برای حل ناترازی انرژی دانست و یادآور شد: بر اساس بررسی‌های اتاق بازرگانی تبریز، نوسازی صنایع می‌تواند مصرف برق را بین ۳۰ الی ۴۰ درصد کاهش دهد لذا در شرایطی که احداث نیروگاه زمان‌بَر و پرهزینه است، نوسازی تجهیزات موجود می‌تواند راه‌حل مؤثرتری باشد.

وی متذکر شد: تنها راه رونق بخش صنعت، نوسازی ماشین‌ آلات است؛ این اقدام برخلاف سایر سیاست‌ها، آثار تورمی ندارد و موجب افزایش بهره‌وری، اشتغال و ارتقای آموزش در بخش صنعت خواهد شد کمااینکه اولویت بازسازی باید به توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر اختصاص یابد.

◾️نوسازی آخر

نوسازی صنایع در آذربایجان شرقی برای ارتقای بهره‌وری، رقابت‌پذیری و کاهش هزینه‌های تولید حیاتی است زیرا به گفته فعالان صنعتی، به روزرسانی ماشین‌آلات و فناوری‌ها باعث افزایش راندمان، کیفیت محصولات و در نهایت، بهبود وضعیت اقتصادی استان می‌شود، کمااینکه موضوع نوسازی دستگاه‌های صنعتی می‌تواند واحدهای تولیدیِ ورشکسته یا در آستانه ورشکستگی را احیا نماید.

به اعتقاد کارشناسان حوزه صنعت، اهمیت نوسازی صنایع آذربایجان شرقی می‌تواند به افزایش بهره‌وری، رقابت‌پذیری، کاهش هزینه‌های تولید، احیای واحدهای تولیدی، ایجاد فرصت‌های شغلی، ارتقای کیفیت محصولات و توسعه پایدار استان منجر گردد.

آمارهای رشد اقتصادی و شاخص کل تولیدات صنایع بزرگ اگرچه نشان از روندی مثبت دارد، اما در یک نمای کلی، نگرانی بزرگ صنعتگران از فرسودگی تجهیزات تولید است و این نگرانی می‌تواند در آینده پاشنه‌ آشیل رشد اقتصادی منطقه باشد.

این در حالی است که فرسودگی خطوط تولید، با کاهش تیراژ و کیفیت تولیدات، آثار نامطلوبی بر رقابت‌پذیری صنایع داخلی در بازارهای داخلی و صادراتی داشته ضمن اینکه تبعاتی همچون کاهش بهره‌وری، افزایش مصرف انرژی و آلایندگی ناشی از تکنولوژی فرسوده را به دنبال دارد. بدین ترتیب، بررسی‌ها نشان می‌دهد به دلیل سیاست‌‎های بانک‌ مرکزی و وزارت صمت، تخصیص ارز واردات ماشین‌آلات و نوسازی تجهیزات تولید به‌ کُندی پیش می‌رود و بانک‎‌ها به تامین مالی این بخش چندان رغبتی نشان نمی‌‎دهند و تامین و نوسازی تجهیزات تولید از مسیر صنایع داخلی نیز به دلیل شکاف تکنولوژی و فاصله از استاندارد روز دنیا، چندان راهگشا نیست و برزخ صنعتی‌ای که در میان صنایع تاثیرگذار این استان به وجود آمده جای نگرانی دارد زیرا باید افق آینده اقتصادی آذربایجان را ببینیم که این روزها اصلاً شرایط نحوه ایده‌آل فعالیت‌های صنعتی را نمی‌بینیم.