به گزارش اعتدال آذربایجان (اعتدال پرس)،کلانشهر تبریز، این نگین شمالغرب کشور، این روزها درگیر معضلی است که آرامش شهروندانش را نشانه رفته است؛ معضلی به نام «ترافیک مراکز درمانی».

تراکم بی‌حد مراکز بیمارستانی، درمانگاهی و مطب‌های پزشکی در خیابان‌هایی که گنجایش این حجم از تردد را ندارند، عبور و مرور در بخش‌های حیاتی شهر را به کابوسی برای شهروندان تبدیل کرده است.

تصویری از یک بن‌بست ترافیکی

کافی‌است در ساعات پرتردد عصر، پای به خیابان گلگشت بگذارید. از مقابل مرکز تخصصی شیخ‌الرئیس و بهاران که بگذرید، صف خودروهایی به چشمتان خواهد خورد که برای سوار و پیاده‌کردن بیماران به‌صورت دوبله و وسط خیابان ایستاده‌ و تمامی خطوط حرکت را مسدود کرده‌اند. این صحنه، تکرار مکرر داستان روزانه دیگر خیابان‌های شهر همچون خیابان ۱۷ شهریور است که با تجمع مطب‌های پزشکان، به یکی از کانون‌های اصلی ترافیک شهر تبدیل شده است.

این مشکل تنها به این چند خیابان محدود نمی‌شود. میدان پیشقدم با استقرار مرکز سلامت تبریز، میدان ساعت با مجاورت بیمارستان بهبود و ده‌ها مرکز پزشکی دیگر در نقاط مختلف شهر، هر یک به کانونی برای ایجاد گره‌های ترافیکی بدل شده‌اند.

شهروندان تبریزی برای یک رفت‌وآمد ساده در این مناطق، باید ساعت‌ها در ترافیک سنگین خودروها گرفتار شده و هزینه‌های زیادی را برای سوخت و زمان از دست بدهند.

ریشه‌یابی یک بحران؛ برنامه‌ریزی غلط یا بی‌تدبیری؟

کارشناسان شهری و شهروندان، ریشه این معضل را در عدم برنامه‌ریزی جامع شهری و توزیع نامتوازن مراکز درمانی می‌دانند. تمرکز این مراکز در بافت مرکزی و قدیمی شهر که از پیش با مشکل کمبود فضای پارک و عرض کم معابر دست‌وپنجه نرم می‌کنند، آتشی به خرمن ترافیک شهر افزوده است.

نبود پارکینگ کافی در مجاورت مراکز درمانی

نبود پارکینگ‌های کافی در مجاورت این مراکز، بیماران و همراهان آن‌ها را وادار می‌کند تا خودروهای خود را به‌اجبار در حاشیه خیابان‌ها متوقف کنند که این خود به بسته‌شدن یک یا چند خط حرکت می‌انجامد. گویی مدیریت شهری در دهه‌های گذشته، پیش‌بینی لازم را برای استقرار این مراکز درمانی نداشته است.

هشدار برای یک خیابان راهبردی؛ تکرار تاریخ در ارتش

به نظر می‌رسد تجربه‌های ناموفق در موقعیت‌یابی مراکز درمانی، هنوز هم درس عبرتی برای مدیران شهری و استانی نشده است. ساخت ساختمانی موسوم به مجتمع سلامت در تقاطع ارتش، نگرانی‌های تازه‌ای را به وجود آورده است. این خیابان که یکی از محورهای اصلی و حیاتی ارتباطی در تبریز محسوب می‌شود، در صورت تبدیل شدن به یک کانون جدید درمانی، به احتمال زیاد سرنوشت خیابان‌های گلگشت و ۱۷ شهریور را تکرار خواهد کرد و یک شریان حیاتی دیگر شهر را به کام ترافیک خواهد کشاند.

اقدام مدیریت شهری و ارگان‌های دخیل

در پیگیری‌های میدانی آنچه مشاهده می شود، عدم حضور مؤثر و فعالانه ماموران راهنمایی و رانندگی برای ساماندهی ترافیک در مقابل برخی از این مراکز، به ویژه در ساعات اوج مراجعه است. به نظر می‌رسد رویکرد موجود، بیشتر «انتظار و مشاهده» است تا «مداخله و حل مسئله».

راه‌حل‌های پیش‌رو

کارشناسان برای خروج از این بحران راهکارهایی را پیشنهاد می‌دهند. الزام سازندگان مراکز درمانی جدید به احداث پارکینگ‌های طبقاتی کافی قبل از آغاز به کار از جمله این نیازهای ضروری است.

همچنین توسعه سامانه‌های نوبت‌دهی الکترونیکی برای کاهش مراجعات غیرضروری یکی دیگر از راهکارهایی است که می تواند بار ترافیکی این مراکز را بکاهد.

تقویت و توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی برای دسترسی آسان‌تر به این مراکز و ایجاد قطب‌های جدید درمانی در منطقه‌ای مناسب از دیگر راهکارهای موجود خواهد بود.

بن‌بست ترافیکی که مانع از خدمات اورژانسی و اضطراری می‌شود

به نظر می‌رسد مدیریت یکپارچه شهری و عزم جدی دستگاه‌های متولی برای جلوگیری از تکرار اشتباهات گذشته، تنها راه نجات تبریز از این بن‌بست ترافیکی است. بن‌بستی که علاوه بر اتلاف وقت و هزینه شهروندان، ممکن است در مواقع اضطراری، مانعی برای ارائۀ خدمات اورژانسی نیز باشد.