این امر مسبوق به سابقه بوده و دو سه سال پیش هم آذربایجان شرقی چنین رتبه ای داشت به عبارتی سالهای مدیدی است استان آذربایجان شرقی بدترین وضعیت از لحاظ شفافیت و سلامت اداری را دارد.

البته در دیگر شاخص‌های مدیریتی هم، ادارات استان آذربایجان شرقی عموماً وضعیت نامناسبی طی ادوار گذشته داشته اند.

متأسفانه مدیریت های استان نه فقط در سلامت اداری و شفافیت کاری، بلکه در تحول گرایی، ریسک پذیری، سرعت اجرای پروژه ها، جذب اعتبارات ملی، پاسخگویی، تکریم ارباب رجوع و… نیز وضعیت بدی دارند.

چالش های متعدد همچون: بحران آب و برق و خشکیدن دریاچه ارومیه و آلودگی هوا و محیط زیست و پروژه های کند انتقال آب ارس و صنایع پایین دستی مس سونگون و تورم بالا و نارضایتی بالایی مردم از خدمات ادارات و مدارس و زیر میزی پزشکان و… گواه بر حال ناخوش استان و ناترازی های مدیریتی شدید استان از سنوات گذشته است.

این امر هرچند دلایل مختلف دارد ولی چسبندگی بسیار زیاد سیاست و اداره در آذربایجان شرقی علت اصلی این وضعیت است.

آذربایجان شرقی از ادوار گذشته، با سیاست زدگی مدیریتی بالا و خصوصا دخالت گسترده نمایندگان مجلس در انتصابات استانی مواجه بوده و این امر در آذربایجان شرقی حادتر از دیگر استان هاست.

بنده این نکته را حسب سالها تجربه و شناخت کامل از نظامات مدیریتی و فضای سیاسی حاکم بر استان و با اطمینان عرض میکنم و مستندات زیادی هم برای آن دارم.

وقتی شرط انتصاب و بقای مدیران، چسبندگی سیاسی و روابط شخصی باشد مدیران برای ارتقاء شایستگی های مدیریتی و عملکردی، طبعاً تلاش و الزام خاصی نخواهند داشت. از طرفی، نظام یکپارچه مدیریت استانی دچار ناهمگونی و ناترازی رفتاری شده و نه تنها روند مشخص و معین طی نمی کند بلکه اصل پاسخگویی و تناسب آن با اختیار دچار خدشه می شود و مسئولیت پذیری مدیریت ارشد استان و وزرا در قبال عملکرد حوزه زیرمجموعه خود کمرنگ تر می شود.

برای خروج از این وضعیت و عبور از ته جدول به صدر استان ها، ضمن درخواست از استاندار محترم جهت ممانعت از ادامه دخالت آسیب زای نمایندگان، تغییرات جدی و بدون تعارف در برخی مدیریت ها و همچنین تاکید چندباره ام بر ارتقای نقش ارتباطی مدیران دولتی را ضروری و لازم می دانم.

ب.ن:

دکتر سرمست در ابتدای مسئولیت خود از ارزیابی مدیران براساس کارنامه و برنامه خبر داده بود و حال در پایان یک‌سالگی دولت، درخواست انتشار این کارنامه‌ها را داریم تا افکار عمومی ارزیابی دقیقی از وضعیت مدیران داشته باشند.