اینکه آقای استاندار سفارش می‌کنند که «شورای شهر اجرای طرح ترافیک را در روزها و هفته‌های آتی به تصویب برسانند» حکایت از همان آفتی دارد که از آغاز پیدایش کار شورا و نهاد بلدیه (شهرداری) در ایران و تبریز، جامعه در حال گذار ما از سنت به مدرنیته با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

به گزارش اعتدال پرس ، اجرای «طرح ترافیک» که به دلیل عدم مطالعه کافی در مورد آن و عدم تامین زیرساخت‌های لازم به تعویق افتاد هنوز هم بحث روز محافل است. اما در این میان و در آخرین موضع‌گیری که استاندار آذربایجان‌شرقی در قبال عدم اجرای آن داشت نشان از دلخوری عالی‌ترین مقام سیاسی استان از ناکام ماندن طرحی است که برخی آن را تنها درمان درد ترافیک تبریز می‌دانند و برخی دیگر آن را تشدید کننده ترافیک شهر و چالش جدی برای بسیاری از شهروندان!

در هر حال تامل در گفتار اخیر جبارزاده که حاوی پیام‌های مهمی است می‌تواند مفید فایده باشد، وی در جلسه‌ای با انتقاد از عدم اجرای طرح به جایگاه شهرداری اشاره کرده و می‌گوید: «شهرداری تبریز قانونا متولی اجرای این طرح است و باید اقدامات لازم را برای اجرای آن با همکاری دیگر دستگاه‌های مربوطه انجام دهد. اگر طرح ترافیک تصویب نهایی نشده در روزهای آتی شورای شهر آن را تصویب کند» در این سخنان دو نکته مهم وجود دارد.

اول: دلخوری آقای استاندار کاملا هویداست. او گله‌مندی خود را به نوعی به مدیریت شهری اعلام کرده و از آنها درخواست همکاری می‌کند. آیا این نوع اتمام حجت و با این ادبیات، در جهت تقلیل جایگاه و یا خدای ناکرده کم شمردن جایگاه آنهاست و یا نه، به نفع مدیریت شهری است؟

به نظر می‌رسد گزاره دوم بیشتر به واقعیت نزدیک‌تر است. اینکه بالاخره مسائل مربوط به ترافیک شهری باید در دل سیستم مدیریت شهر و شهرداری حل و فصل شود نه در جمع دستگاه‌های سیاسی! طرح ترافیک شهر تبریز از مهم‌ترین طرح‌های مربوط به مدیریت قبلی استان و شورای ترافیکی بود که مدیریت شهری کمترین نقش را در آن داشت. طبیعی است که اجرای چنین طرح مهم و حساسی چه از نظر مدیریت ترافیکی و شهری و چه از نظر سیاسی و امنیتی باید پیوست «موافقت مدیریت شورا و شهر» را به همراه خود می‌داشت که ظواهر امر نشان می‌دهد که این خلا عظیم در آن خودنمایی می‌کرد. هر چند شهردار سابق تبریز بنا به سلیقه و نظر شخصی از این طرح حمایت می‌کرد اما چه شورای قبلی تبریز و چه شورای فعلی موافقت چندانی با اجرای آن در چنین شرایط ناپخته و خامی نداشتند.

اکنون سخنان و گلایه‌های استاندار این باور را تقویت می‌کند که نهاد اصلی تصمیم‌گیر برای اداره شهر و همه امور آن باید شورا و شهرداری باشد. این یک موفقیت برای مدیریت شهری و اثبات جایگاه واقعی آن در تصمیم‌گیری‌های خرد و کلان شهری است. هرچند که ممکن است کارشکنی‌ها و لجبازی‌هایی در این باره در گذشته و حال و در مسائل مربوط به رخدادهای شهری اتفاق افتاده باشد اما به هر حال باید همگان بر یک واقعیت تجربه شده و مرسوم در همه  شهرهای بزرگ دنیا یعنی ارج نهادن به جایگاه مدیریت شورایی و شهری گردن نهیم.

دوم: اما یک نکته دیگر نیز در فحوای کلام آقای استاندار وجود دارد که امیدواریم قصور و کم توجهی در انتقال منظور نظر ایشان توسط رسانه‌های گروهی باشد وگرنه باور شخصی ما این است که ساحت اندیشه و تدبیر امید بخش آقای جبارزاده از این موضوع مبراست!

در میان صحبت‌های آنان نوعی تحمیل و ایجاد جبر و تکلیف برای شورای شهر مشاهده می‌شود. موضوعی که می‌تواند در این شرایط حساس روابط شورا و مردم و باور و اعتماد مردم به شورای شهر را به چالش بکشد.

هر چند ممکن است برخی از مردم از عملکرد و رفتار و گفتار برخی نمایندگان خود در شورا رضایت نداشته باشند اما با این حال تحمیل نظر یک مدیر دولتی بر شورای منتخب را هم برنمی‌تابند.

اینکه آقای استاندار سفارش می‌کنند که «شورای شهر اجرای طرح ترافیک را در روزها و هفته‌های آتی به تصویب برسانند» حکایت از همان آفتی دارد که از آغاز پیدایش کار شورا و نهاد بلدیه (شهرداری) در ایران و تبریز، جامعه در حال گذار ما از سنت به مدرنیته با آن دست و پنجه نرم می‌کنند.

بنابراین این ادبیات را برای استانداری که خود از دل دولتی فرهیخته و انتقاد پذیر و با شعار تدبیر و امید برآمده برازنده نمی‌دانیم.

البته شاید دلخوری و ناراحتی ایشان از عملکرد برخی دستگاه‌های موازی در اداره شهر، کم کاری و عدم همکاری برخی در اجرای آن و سایر مولفه‌ها سبب شده که چنین جمله‌ای بر زبان ایشان جاری شود و گرنه هم دوستان و همکاران و هم جامعه مطبوعاتی استان بر روحیه مشارکت جویی، تعامل و همفکری و اجتناب از راهکارهای فرمایشی و سفارشی و مهم‌تر از همه نقدپذیری ایشان ایمان دارند!

گزارش از محمد امین خوش‌نیت