رئیس جمهور تصریح کرد: از زمانی که نهضت اسلامی از سال ۴۱ آغاز شد، ایشان همواره به عنوان یکی از فضلا و مدرسین به نام حوزه علمیه قم در کنار امام راحل بودند، بعداز پیروزی انقلاب هم بار بسیار سنگینی بر دوش گرفتند و واقعاً صبر ایشان به گونه‌ای بود که دیگر صبر خسته شده بود و خود ایشان خسته نمی‌شد، آن همه اتهاماتی که در آن روزگار و در سال ۵۸ و ۵۹ تا روز شهادتش واقعاً کمتر مظلومی را ما در تاریخ بعد از انقلاب اسلامی مشاهده می‌کنیم، حداقل تا زمان حیات ایشان که البته به قول آن مرحوم بزرگوار که به نقل از ایشان نقل کرد که آسیاب به نوبت که نوبت دیگران هم فرا رسید، ولی آن زمان یعنی سال ۵۸ و ۵۹ مظلوم‌ترین شخصیت به نام انقلاب اسلامی بود.

روحانی ادامه داد: بنده آخرین باری که ایشان را از نزدیک زیارت کردم، چهارشنبه هفته قبل از شهادت ایشان بود؛ یعنی ۷ تیر که شهادت ایشان بود که ایشان به بنده فرمود که فلانی! من چند ماه پیش خدمت امام رفته بودم و قصد من این بود که استعفایم را تقدیم ایشان کنم، رفتم نشستم و داشتیم صحبت می‌کردیم محضر امام و جمعیت زیادی در حسینیه جمع شده بودند و برای امام شعار می‌دادند، از جمله درود بر خمینی و شعارهای دیگری که مطرح می‌شد و صدای مردم در حسینیه بلند بود و در اتاقی که نشسته بودیم آن صدا کاملاً به گوش می‌رسید. گفت قبل از اینکه بنده مسئله استعفایم را مطرح کنم، ایشان به یک مناسبتی به بنده گفت که آقای بهشتی! می‌بینید مردم چه می‌گویند در این حسینیه؟ گفتم بله، گفت امام فرمود فلانی، اگر همه مردم ایران شعارشان این باشد یعنی مثلاً درود بر خمینی یا همه مردم ایران شعارشان مرگ بر خمینی باشد، برای من فرق نمی‌کند. مرحوم بهشتی گفت که من وقتی این جمله را شنیدم دیگر خجالت کشیدم که بخواهم مسئله استعفای خودم را مطرح کنم و بحث دیگری را بنده مطرح کردم.

رئیس‌جمهور یادآور شد: آن روح بلند امام این چنین شاگردانی را هم در محضر خودش پرورش می‌دهد، در همان جلسات هفتگی سال ۵۸ حوادث زیادی مطرح می‌شد، از توهین‌هایی که به خود ایشان می‌شد، یادم هست یک بار در یک جمعی توهینی که در آن زمان به مقام معظم رهبری شده بود کم کم به جریان طبیعی تبدیل شده بود که بزرگان نظام در کوچه و خیابان و حتی در اجتماعات بزرگ، گاهی در دانشگاه‌ها و گاهی در مساجد مورد توهین قرار بگیرند، اما شهید بهشتی صبر کرد و به ما آموخت که هر چیزی را برای انقلاب‌مان و نظام‌مان و استحکام نظام‌مان به راحتی تحمل کنیم و بدانیم اگر کسی اخلاص داشت و برای خدا تلاش کرد، هر چه احمض به او افضل، یعنی هر چه مشکل‌تر باشد، خداوند اجر و مزد بیشتری را به ما عنایت خواهد کرد.

روحانی با بیان اینکه انقلاب اسلامی و نظام اسلامی ما روزهای بسیار سختی را پشت سر گذرانده است، تأکید کرد: دومین معضل ما جنگ تحمیلی بود، چرا که جنگی بر ما تحمیل شد از طرف بیگانگان که البته به ظاهر یک کشور همسایه به ما حمله کرد، اما پشت قصه، بسیاری از قدرت‌ها و ابرقدرت‌ها پشت این داستان بودند. ۸ سال سخت‌ترین روزها را گذراندیم، روزهایی بود که حتی برای یک سلاح ساده و سبک کلاشینکف که هیچ وقت یادم نمی‌رود در هفته‌های اول جنگ که از یک کشوری یک هواپیما کلاشینکف آوردیم و چقدر همه خوشحال بودیم که یک هواپیمای کلاشینکف برای ما رسیده، چون تفنگ معمولی که دراختیار سربازان ما بود، تفنگ ژسه و سنگین و کار کردن با آن سخت بود، اما کلاشینکف سلاح سبک‌ترین نسبت به آن بود و راحت‌تر می‌شد با آن در میدان جنگ تحرک داشت. بنده از مهر و آبان‌ماه به همراه تعدادی از مسئولان نظامی و عده‌ای نمایندگان مجلس، مسئول بررسی همه انبارهای نیروهای مسلح و زاغه‌های مهماتی بودم.

روحانی در ادامه سخنان خود گفت: مشکل سوم دوران انقلاب ما، طراحی برای فشار و تحریم کشورمان بود، جنگ هشت ساله تمام شده بود، البته هنوز آثار جنگ وجود دارد و هنوز از لحاظ حقوقی همه مسائل جنگ حل نشده و هنوز بعد از حدود سی سال، برخی از حقوقی که باید عملیاتی و اجرایی شود، نشده، هنوز دفتر CBC تشکیل نشده و هنوز اروند رود لایروبی نشده و هنوز قرارداد ۱۹۷۵ همه ابعادش اجرا نشده، طبیعی است جنگ هشت ساله ممکن است آثارش ۳۰ تا ۴۰ سال باقی بماند تا همه آثارش برطرف شود، لذا جنگ‌ها و معضلات بین‌المللی این چنین است و مشکلات یک روزه حل نمی‌شود.

وی ادامه داد: امروز در یک شرایطی هستیم و از آغاز دولت یازدهم که می‌توانیم بگوییم شرایطی است که اگر همه دست به دست هم دهیم و اگر نگذاریم توطئه دیگران کارگر بیفتد، ان‌شاءالله به حول و قوه الهی می‌توانیم تا پایان قرن و ورود به قرن جدید، تا حد زیادی مشکلات گذشته را جبران و حل و فصل کنیم.

رئیس قوه مجریه تأکید کرد: حل برخی از مشکلات، مورد خواست بدخواهان و دشمنان انقلاب نیست، آنها هر روز داستانی را برای ما می‌سازند و از هر داستانی سریالی را برای ما تولید می‌کنند و سریالی پشت سریال دیگر، برای اینکه ذهن و فکر ما از مسائل اصلی جدا شود و ما به مسائل فرعی مشغول شویم، ما امروز پس از سال‌ها شرایط بیکاری سخت حدود هشت سال شغل خالص در ایران آمارش تقریباً صفر بوده و این حادثه مهمی است و ما چون از آن عبور کردیم و یا داریم به تدریج عبور می‌کنیم، دارد یادمان می‌رود که از سال ۱۳۸۵ تا سال ۹۲ اشتغال خالص ما تقریباً صفر بوده، در شرایطی که بیشترین بیکار را داشتیم. یادمان می‌رود که آغاز دولت یازدهم و اوایل سال ۹۲ ما با رکود بی‌نظیر در تاریخ کشور روبه‌رو بودیم.