اعتدال پرس/ «رادیکالیزم جریانی خطرناک در دل اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان است. در میان اصلاح‌طلبان رادیکالیزم به راحتی تا مرز براندازی پیش می‌رود و در میان اصول‌گرایان رادیکالیزم به اقتدارگرایی و انحصارطلبی می‌انجامد.»

این مطلب بخشی از یادداشتی با عنوان «پرهیز از رادیکالیزم» است که امروز سه شنبه در روزنامه شهروند منتشر شده است.
متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:

دکترحسن روحانی سیاستمدار میانه رو که نامزد اصلاح‌طلبان بود و از حمایت خاتمی و هاشمی برخوردار بود با یک حرکت سیاسی کم نقص و حساب‌شده برنده انتخابات شد. طرفداران وی طی دو روز گذشته، جشن گرفتند و شادمانی کردند.
اما در این میان آن چیزی که باید به‌طور وی‍ژه مورد توجه دولت آینده قرار بگیرد پرهیز از رادیکالیزم در دو جبهه سیاسی کشور است.
رادیکالیزم جریانی خطرناک در دل اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان است. در میان اصلاح‌طلبان رادیکالیزم به راحتی تا مرز براندازی پیش می‌رود و در میان اصول‌گرایان رادیکالیزم به اقتدارگرایی و انحصارطلبی می‌انجامد.
وقتی مردم برای انتخابات به حجت‌الاسلام دکتر روحانی رای می‌دهند، اولین معنای آن این است که رادیکالیزم تندروی اقتدارگرایی و تمامیت‌خواهی را نفی می‌کنند و دیگر این که به نفی رادیکالیزم ویرانگر تندروها می‌پردازند. ما حق نداریم این تصور را ایجاد کنیم که دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی که خواهان براندازی آن هستند صاحبان رأی روحانی‌اند. تمام براندازان انتخابات را تحریم کردند و علیرغم میل آنان انتخاباتی باشکوه و حماسی به پیروزی نامزد اصلاح‌طلبان انجامید.
جبهه اصولگرایی هم نباید فراموش کند که در این انتخابات که در عین دموکراسی و برابری و با قواعد نظام جمهوری اسلامی برگزار شد، نامزد آنان یعنی آقای جلیلی کمتر از ۱۰ درصد رأی آورد. انتخابات خرداد ۹۲ انکار شیوه‌های رادیکال و ترور شخصیتی، اتهام زنی تخریب و تحقیر و نفی دیگران بود.
درس بزرگی که این انتخابات برای همه ما در بر داشت این است این انتخابات و نتیجه حاصل از آن، که به پیروزی دکترحسن روحانی، همچون یک سیاست ورز معتدل و میانه‌رو انجامید؛ این است که مردم ایران به سیاست و راه و روش جناح اصولگرا و اقتدارگرا، نه بزرگ گفتند و با آن مرزبندی کردند.
باشد که شکست سنگین اقتدارگرایان آن‌ها را به باز اندیشی و تجدید نظر در روش‌های خود وادارد. حرکت در مسیر سیاست‌های دولت جدید پرهیز از ترور شخصیتی رقیبان و متحدان خود؛ دوری از انحصارطلبی و محق دانستن خود در تمامی امور و فعل و انفعالات سیاسی کشور و یاری به رئیس‌جمهوری منتخب ملت از سوی این جناح به معنای آن است که منافع ملی و آراء ملت را برتر از منافع جناحی قرار دهند و از یک «بازنده بد» به یک دانا در بازی سیاسی ایران تبدیل شوند.
اما درمورد مسیر جدیدی که رییس‌جمهوری منتخب کشورمان باید در آن قدم نهد باید گفت:بی‌تردید انتظارات مردم از رئیس‌جمهوری منتخب کشورمان دکتر حسن روحانی انتظاراتی بزرگ‌اند، و آنچه در برابر اوست، چالش‌هایی است گران و حیاتی. و تردیدی نیست که راه به‌این مقصد و مقصود، راهی است دشوار و سنگلاخ. اما باید گفت که همین راه دشوار و سنگلاخ، یگانه راه است و بدیلی بر آن نیست.
سه واژه در مناسبات جامعه و دولت نقشی تعیین کننده ‌ایفا کرده‌اند: انتظار، امید و یأس وکمبودها انتظارات را برانگیخته‌اند. آنگاه جامعه در انتظار آمدن کسی بوده است که به او امید بندد. و در فرجامین نگاه یأس و ناامیدی نصیب برده است و به انتظار نشسته است تا تغییری حاصل شود.
این‌بار نیز امید مردم به وزش هوایی تازه و متبوع ، به گشایش و جهیدن از فراز بداخلاقی‌ها و کینه ورزی‌ها انتظاراتی بزرگ آفریده است. انتظاراتی که در صدر وظایف رئیس‌جمهوری منتخب کشورمان جدید نقش بسته‌اند. تنها یک تفاوت بزرگ این‌بار به چشم می‌‌آید و آن این‌که جامعه فرصت و حوصله تجربه یک یأس جدید را ندارد.
این انتخابات می‌تواند فرصتی برای تجدید نظر در سیاست‌های کلان فراهم سازد. یک جامعه سالم نیازمند یک جامعه مدنی قوی و پویا است. جامعه‌ای که می‌تواند دولتمردان را به پاسخگویی و ادارد و بر اداره امور کشور مشارکت مستقیم نماید.
با توجه به شعارها و وعده‌های انتخاباتی دکتر حسن روحانی می‌توان امیدوار بود ایشان پس از نشستن بر مسند ریاست‌جمهوری با برنامه‌ریزی مدون و دقیق در مسیر تحقق اهداف متعالی ملت و کشورمان گام‌های استوار و بلندی را بردارد حرکتی که می‌تواند سرآغاز فصل جدیدی در تاریخ معاصر ایران باشد؛ حرکت در مسیر اعتدال و وحدت و تحقق خواسته‌های به حق ملت در ایجاد فضای شاداب و پرنشاط سیاسی و اجتماعی این همان آرمان‌های مقدس امام(ره) است.