یادداشت ویژه سردبیر اعتدال پرس

اشتباهات استراتژیک سازمانها در ارتباطات رسانه ای/ آنچه که مدیران باید بدانند

اول باید سعی شود مانعی فراروی سازمان بوجود نیاید و در وهله دوم تلاش گردد تا فضای مثبتی نسبت به سازمان نزد مخاطبان خاص جهت جذب مشتری بوحود آید.

image_pdfimage_print

بابک از : ✍ بابک محمدزاده علمداری
کارشناس ارشد مدیریت دولتی – مدیرمسئول پایگاه خبری تحلیلی اعتدال پرس

ارتباطات و روابط رسانه ای یک اصل بسیار مهم، موثر و حیاتی برای رشد و بقاء سازمان ها می باشد.

علی رغم اهمیت ویژه این موضوع، لیکن اغلب به علت نگاه غیرتخصصی، عام و ناقص مدیران سازمانها از جمله مدیران روابط عمومی به این وظیفه حیاتی، شاهد اثرات منفی و هزینه زیادی بر خروجی کار سازمان ها هستیم.

لذا اجمالا نگاهی کوتاه به اصول اولیه این مقوله مهم و مغفول داشته باشیم:

 نقش ارتباطی و فعالیتهای رسانه ای هر سازمانی بر دو محور اصلی زیر استوار است:
۱- ایجاد ذهنیت مثبت و پایدار از سازمان نزد افکار عمومی
با هدف مصئون سازی از انتقادات و هجمه های احتمالی در آینده
۲- ایجاد دیدگاهی مطمئن و جذاب نزد جامعه هدف
به منظور تحقق اهداف توسعه ای و اختصاصی سازمان

یعنی در وهله اول باید سعی شود مانعی(فضاسازی منفی عمومی) فراروی سازمان بوجود نیاید و در وهله دوم تلاش گردد تا فضای مثبتی نسبت به سازمان نزد مخاطبان خاص جهت جذب مشتری بوحود آید.

به عبارتی برخی اقدامات باید با این رویکرد انجام گیرد که صرفا مانع مانع تراشی ها گردد و برخی اقدامات دیگر نیز باید صرفا جهت جذب مشتری انجام شود.

 مخاطبان هر سازمان به دو بخش عمده تقسیم می شوند:
۱- افکار عمومی(مخاطبان عام)
۲- جامعه هدف اختصاصی (مخاطبان خاص)

لذا حتما باید دو نوع رویکرد ویژه و جداگانه برای هر کدام از آنها طراحی و اجرا شود.

 نوع ارتباطات سازمانی با مخاطبان(عام و خاص) بر چند قسم می باشد:
۱- ارتباطات مستقیم، دوجانبه و چهره به چهره
۲- ارتباطات غیرمستقیم و یک سویه
تاکید می شود که ارتباطات مستقیم و دوجانبه علی رغم پرزحمت بودن، لیکن تاثیرات بسیار زیاد و مثبتی دارد لذا نباید صرفا ارتباطات غیرمستقیم یکجانبه در دستور کار باشد.

 شیوه ها(ابزارهای) اصلی برقراری ارتباطات نیز بر چند قسم است:
۱- دیدارهای حضوری با مردم و مشتریان
۲- از طریق رسانه های خبری
۳- ارتباطات مجازی(ویدئو‌کنفرانس و…) و الکترونیکی(ایمیل و…)
۴- ترکیبی از سه نوع ارتباطی فوق

لذا باید از تمام شیوه ها و ابزارهای ارتباطی فوق به نحو مطلوب و کامل استفاده گردد.

 رسانه ها از نظر گستره فعالیت و سطح تاثیر آنها به سه دسته کلی تقسیم می شوند:
۱- رسانه های محلی(کوچک)
۲- رسانه های سراسری
۳- رسانه های بین المللی

بنابراین با توجه به تفاوت عمده نوع و میزان مخاطبان هر کدام از این رسانه ها، باید از هر سه نوع این رسانه ها استفاده و ارتباط گیری شود.

 رسانه ها از لحاظ نوع فعالیت خود نیز به دو دسته تقسیم می شوند:
۱- رسانه های عمومی
۲- رسانه های تخصصی

لذا از این منظر هم باید برای هر کدام از آنها، برنامه ریزی ویژه و متفاوتی طراحی و پیاده شود.

 و در پایان اینکه سازمانها برخلاف عرف رایج و بسیار معیوب، باید علاوه بر وظیفه «ارسال پیام» و شاید حتی مهمتر از آن، باید نسبت به «دریافت پیام» نیز اهتمام داشته باشند.
مدیران سازمانها، رسالت ارتباطاتی خود را نباید صرفا در «ارسال یکطرفه پیام» یا «عملکرد کاری» خود به مخاطبان بدانند بلکه توأمان باید «دریافت پیام» یا «بازخورد کاری» خود را نیز به عنوان دومین و شاید مهمترین علت برقراری ارتباطات سازمانی در نظر داشته باشند.
 یعنی برقراری یک ارتباط دوطرفه، پویا و پایدار

 

 

انتهای خبر