برای پوشش این جلسه تمام خبرنگاران که نه! تنها چهار نفر از خبرنگاران بسیار فعال دعوت شده بودند و هر حرفی که نوبخت می‌زد باید به آب طلا می‌نگاشتند.

البته قبل از اینکه نوبخت حرفی زده باشد، استاندار گزارشی داد و درخواست‌هایی ارائه کرد. از قرار معلوم جبارزاده دل پری از کاهش سهم اعتباری استان در لایحه بودجه سال ۹۳ داشت و می‌خواست این کاهش در سال ۹۴ جبران شود.

تفویض اختیارات برنامه‌ریزی بودجه استان هم از دیگر خواسته‌های مورد تاکید استاندار آذربایجان شرقی بود و به قول خودش سال به سال اختیارات شورای برنامه‌ریزی و توسعه استان کاهش یافته و موجب سردرگمی مدیران استان شده بود؛ خواسته به جایی بود اما…

از خروج مس خام و فرآوری نشده مجتمع سونگون نگویم که استاندار باز گفت و دل همه آذربایجانی‌ها را به درد آورد؛ جوانان ورزقان باید باران‌های اسیدی و آلودگی زیست محیطی حاصل از استخراج مس را به جان می‌خریدند و بیکار نیز می‌ماندند و آن وقت ثروت آذربایجان در جاهای دیگر اشتغال آفرینی و ارزش افزوده ایجاد می‌کرد و گویی این قصه سر دراز داشت. لااقل با طرح این موضوع توسط استاندار سخت کوشمان دلمان کمی خنک شد!

قره‌سید رئیس مجمع نمایندگان آذربایجان‌شرقی هم بدش نمی‌آمد چند کلمه‌ای حرف بزند. کوتاه و سنجیده سخن گفت. معتقد بود اهتمام ویژه‌ای که دولت برای موضوع احیای دریاچه ارومیه دارد و آن را ابراز می‌کند، در تخصیص بودجه چندان به چشم نمی‌آید و بودجه ۲۰ میلیارد تومانی سال گذشته کفاف انجام مطالعات آن را هم نمی‌داد.

به نظر قره‌ سید، آذربایجان‌شرقی در زمینه توزیع بودجه و اعتبارات به تدریج به رده‌های پایین سقوط می‌کرد و سایر استان‌ها کم کم داشتند از ما جلو می‌زدند و بحث را به سر ایران بودن آذربایجان و شهر اولین‌ها بودن تبریز کشاند و کلی از این حرف‌های تکراری (دیگر) برای استان زد.

بالاخره انتظارها به سر آمد و نوبت به خود نوبخت معاون رئیس جمهور رسید؛ از کاهش سهم اعتباری استان حرفی به میان نیاورد؛ ولی گفت: تا کنون تنها ۷۵ درصد از منابعی که پیش‌بینی شده است، در آذربایجان‌شرقی تحقق یافته و بنابراین نمی‌توانیم ۱۰۰ درصد اعتباری که برای طرح‌های استان مصوب شده، تخصیص دهیم، با این وجود ۱۰۰ درصد اعتبارات تملک دارایی‌های سرمایه‌ای استان را تخصیص خواهیم داد.

در مورد درخواست تفویض اختیار به شورای برنامه‌ریزی هم آب پاکی را به دست استاندار ریخت و گفت: تفویض اختیار تنها به یک نهاد برنامه‌ریزی استان امکان‌پذیر است ولاغیر!

از این خواسته هم گذشتیم! اما مسئله مس سونگون چیزی نبود که به راحتی از آن دست برداریم، به هرحال هر چه بود نوبخت حرفی در این مورد نزد و احتمالا سکوتش علامت رضا بود.

اما آخر حرف‌هایش باز از دریاچه ارومیه گفت و ما را خاطر جمع کرد که دریاچه به همه مردم ایران تعلق دارد و همه به فکرش هستیم. خیال ما هم از این بابت راحت شد!

یادم نرفته بگویم پس از شورای اداری سخنگوی دولت بخش پیوند مغز استخوان بیمارستان شهید قاضی طباطبایی و بیمارستان چاروایماق را افتتاح و از چند طرح ملی عمرانی بازدید کرد.

اما جالب‌ترین بخش سفر معاون رئیس جمهور نشست خبری با اصحاب رسانه استان بود که برنامه‌ریزی‌های سفت و سختی روابط عمومی استانداری برای این نشست انجام داده بود و همه چیز طبق برنامه پیش می رفت.

طبق روال معمول عدم هماهنگی مسئولان فرودگاه با استانداری موجب شد تا تعدادی از خبرنگاران نیم ساعتی در حیات فرودگاه اجازه ورود نیابند و اندکی شاکی شوند. بالاخره به هر قیمتی بود خبرنگاران راهی به اندرون پاویون یافته و خود را به اتاق جلسه رساندند. طبق معمول نیم ساعتی هم در این اتاق به انتظار سر شد تا نوبخت با عجله وارد شود و بگوید خوب بفرمایید در خدمتیم! جمله خوبی بود که می‌توانست خبرنگاران را به سمت طرح سئوالات ریز و درشتشان هدایت می کرد؛ اما…

امایش را همین الان می‌گویم: نمی‌دانم کدام خبرنگار بود که گفت اول شما بفرمایید: آقای نوبخت هم از خدا خواسته هر آنچه را که الآن خدمتتان در این نوشته عرض کردم به شکل کاملا فشرده فرمودند و دلشان نیامد هواپیما بیش از یک ساعت تاخیر داشته باشد. به هرحال دلمان خوش بود که قول داد باز هم به تبریز می‌آید و به سئوالات ما جواب می‌دهد.

و پایان این سناریو هجوم خبرنگاران ناامید از نوبخت به سمت کلانتری دبیر احیای دریاچه ارومیه بود که به اندازه خبرنگاران نگران دریاچه نمی‌نمود.

پرسیدیم پس کی این دریاچه احیا می‌شود؛ بیشتر دریاچه که خشکید و رفت!؟ او هم گفت بیشتر دریاچه نه همه‌اش خشکیده!

گفتیم پس چرا انجام کارهای عملیاتی را شروع نمی‌کنید؟ یک کلمه بیشتر نگفت: بروکراسی

گفتیم چه کسی بروکراسی می‌کند: گفت خزانه، اعتبار مصوب را تخصیص نمی‌دهد!

گفتیم چقدر اعتبار امسال مصوب شد؟ گفت: هزار و ۴۶۷ میلیارد تومان!

گفتیم کی چهره دریاچه تغییر می‌کند؟ اصلا این اتفاق می‌افتد؟ گفت بله ۱۰ سال بعد بچه‌های شما در دریاچه شنا خواهند کرد…

همه‌مان متفق‌القول به این قول کلانتری گفیم که چشممان آب نمی‌خورد!!

—————————–

گزارش از: لیلا حسین‌زاده