هر چه به سمت ایام انتخابات و رقابت های تبلیغاتی نزدیک می شویم، رویکردها و مواضع برخی از افراد مطرح دچار تغییر و تحول قابل توجهی شده و برخی محاسبات برهم میریزد.

در این بین نام حجت الاسلام خدیوی مسئول نهاد رهبری دانشگاه تبریز به عنوان فردی که قصد صندلی سبز وکالت را داشته و به احتمال زیاد در موعد مقرر وارد رقابت های انتخاباتی خواهد شد، در محافل مختلف سیاسی و دانشگاهی مطرح شده است.

اما مهم تر از آنکه به ترکیب افراد مطرح در عرصه ی انتخابات بپردازیم، مواضع اخیر و ناهمخوانی افکارشان با گذشته ی نه چندان دور مورد مطالبه ی افکار عمومی قرار می گیرد.

حجت الاسلام خدیوی اخیرا در یک جمع دانشجویی و خطاب به جمعی از مسئولین تشکل ها گفته بود: ما نباید دلواپس تر از رهبری باشیم. مواضع ما باید عین مواضع رهبری باشد. ما باید صبر کنیم مواضع رهبری را بشنویم و بعد موضع بگیریم. تشکل ها نباید افرادی که دلواپس تر از رهبری هستند را برای سخنرانی دعوت کند.

وی در ادامه این اظهارات می گوید: تشکل های دانشجویی باید در مواقعی انتقاد خود را از مسئولین و علی الخصوص مسئولین دانشگاهی، به صورت علنی مطرح نکنند، آنها باید این انتقادات را به نهاد رهبری انتقال دهند تا این نهاد با روش های مسالمت آمیز به مسئولین انتقال دهد.

این سخنان خطاب به دانشجویان زمانی مطرح می شود که مقام معظم رهبری در محافل مختلف، خطاب به دانشجویان و اقشار مختلف می فرمایند: نباید این‌گونه تصور شود که همه باید منتظر بمانند تا رهبری، ابتدا موضع خود را درباره‌ی یک شخص و یا یک سیاست اتخاذ کند و بقیه بر همان اساس موضع‌گیری کنند.  این روش کارها را قفل خواهد کرد.

مسئول نهاد رهبری در دانشگاه تبریز همچنین اخیرا در یک مصاحبه با پایگاه خبری تبریز بیدار اظهار داشت: دوره ی سازندگی یکی از بهترین دوره های مدیریتی کشور محسوب می شود.

سوالات بسیاری در برابر این موضع می توان مطرح کرد. اما سوال اصلی از مسئول نهاد رهبری در دانشگاهها این است که اگر بهترین دوره ی مدیریتی کشور، دوران سازندگی است، پس علی القاعده می بایست، مردم دیدگاهها و رویکردهای همان دوران را در خرداد ۷۶ به مرحله ی عمل می آوردند و کاندیدای همسوی جناب هاشمی را به عنوان رئیس جمهور انتخاب می کردند. اما نکته ی تعجب آور اینست که این مواضع و دفاع تمام قد از یک جریان سیاسی، از طرف مقامی مطرح می شود که باید روحیه ی مطالبه گری در قشر دانشجو را تقویت کند و نماد بی طرفی در یکی از سیاسی ترین  دانشگاه های ایران قلمداد شود.

جدا از آنکه به نقد سخنان و مواضع مسئول نهاد رهبری بپردازیم، به علت چنین رویکردهایی اشاره می کنیم که برخی از چهره ها بدان خصیصه دچار هستند.  شاید جناب خدیوی در صورت شرکت در انتخابات، برای رای آوری خود، جناح ها و افکار مختلفی را راضی نگه  می دارد. اما تجربه نشان داده، افرادی که منتصب به قشر مومن و انقلابی هستند، در صورت تغییر موضع، از بدست آوردن رای جناح مقابل هم ناتوان خواهد بود.”