پس می توان گفت هدف این نوشته تاثیر بر شدن و یا نشدن نیست. آنچه از منظر نگارنده مورد توجه است روند انتخاب کلید دار توسعه آذربایجان است. کسی که کلید توسعه این منطقه حداقل برای چهار سال به او سپرده می شود.

تعامل برای انتخاب مسئولین منطقه همیشه بوده و خواهد بود. آنچه در منطقه ما به چشم آمد عدم اتفاق نظر فاحش برای انتخاب یک نفر بود.

۱۹ نفر نماینده محترم مردم استان در مجلس شورای اسلامی به همراه نمایندگان دولت برای انتخاب یک نفر تعامل کردند. تعاملی بسیار معنی دار. طبق آمارهایی که در رسانه ها منتشر شد، بین ۵ تا۱۳ نفر کاندیدا برای این پست کلیدی معرفی شد. یعنی در خوشبینانه ترین حالت هر ۴ نفر یک کاندیدا معرفی نموده است.
مروری بر اسامی این کاندیداها نشان از آن دارد که تقریبا برای انتخاب، هیچ متر و عیاری مدنظر نبوده! چرا که اگر این چنین بود هیچ گاه اسامی که با اهداف دولت تدبیر و امید در تضاد بود، مطرح نمی شد. یعنی هرکسی از ظن خود شد یار من.

این داستان همیشگی ما در آذربایجان شرقی بوده و آنچنان که به نظر می رسد خواهد بود. یعنی آنجا که پای منافع منطقه ای مطرح می شود هر کسی با ساز خود نوایی ناهمگون ایجاد می کند. یا کند می رویم ویا تند. گاه از این سوی پشت بام می افتیم و گاه از آن سو. روابط بر ضوابط حاکم است. آدم ها را انتخاب می کنیم و نسبت به آن ها شروع به تدوین معیارهای انتخاب می کنیم.

این داستان در انتخاب شهردار هم متاسفانه خود را نمایان ساخته و امید را برای انتخاب مرد ۲۰۰۰میلیارد تومانی (بودجه شهرداری تبریز) به معنی واقعی کمرنگ کرده است.
منافع شخصی همواره فدای منافع جمعی شده و می شود. درحالیکه دولت برآمده از رای مردم باید برای انتخاب فرد همسو با اهداف خود آزادی عمل داشته باشد، به روش های مختلف تحت فشار جناح ها قرار می گیرد. جالب اینکه جناح مخالف دولت خود را بیشتر صاحب حق می داند.

در این میان داستان یکی از کاندیداهای مطرح برای عالی ترین مقام اجرایی استان از دیگران بیشتر جلوه کرد.

کسی که بیشترین نزدیکی را به دولت منتخب داشت، از سوی دوستان مورد عنایت واقع شد که چرا همایش تدبیر و امید با حضور استاندار قبلی اجرا کرد؟ چرا تریبون این همایش را در اختیار مقام اجرایی دولت قبلی قرارداد. چرا برای تبلیغ خود همایش اجرا کرد؟

در حالیکه اگر دنبال مصداق عمل به شعار اعتدال و میانه روی بودیم این کار بزرگترین و با اهمیت ترین آنها بود. چرا که ما قرار نبود با داس بیاییم و کار ما کلیدداری و باز کرن قفل و فاصله گرفتن از فضای تاسف بار تهمت و تخریب بود. در حالیکه در همان روز بزرگترین تشکل صنعتی استان در یک فضای غیررسانه ای حرکت ارزشمند تجلیل از استاندار فعلی آذربایجان شرقی را برای ثبت در تاریخ انجام داد(علیرغم نقدی که بر زمان اجرای آن وارد است).

غرض آنکه طی یک ماه گذشته آنچه دیدیم، تکرار تاریخ بود. آنچه کمتر دیده شد تدبیر بود. آنچه کمتر دیده شد فعالیت معمول و با انگیزه استاندار فعلی( جناب آقای بیگی) علیرغم اینکه می داند رفتنی است. آنچه کمتر دیده شد معرفی افراد با توجه به اهداف دولت بود و آنچه که بیشتر دیده شد مطرح شدن این همه برای انتخاب یک نفر بود. بطوریکه یاد اقدامات دولت دهم افتادیم که این توهم را در همه ایجاد کرد که می توان کارشناس همه امور بود

جعفر محرم پور