حاجی زاده،عضو هیئت رئیسه و سخنگوی شورا:

اعتدال پرس/ شورای شهر تبریز در هفته گذشته، روزهای شلوغ و در عین حال پرتنشی پشت سر گذاشت. هفته ای پرکار که اعضاء علاوه بر جلسات متعدد غیر رسمی و البته گروهی، سه جلسه رسمی نیر تشکیل دادند.

 دراین هفته به یکباره موضوع انتخاب شهردار که در نشست های پیشین کمترین وقت جلسات شورا را می گرفت ! آن چنان جدی شد که حتی صحبت از رای گیری برای کاندیدایی مشخص، به میان آمد، کاندیدایی که بسیاری از اعضاء حتی تصویر ذهنی از وی در مخیله شان نداشتند، چه برسد به اینکه من باب آشنایی، دقایقی هرچند کوتاه با وی هم صحبت شوند و شنونده اهدافش از کاندیداتوری برای شهرداری تبریز و برنامه هایش برای توسعه و آبادانی این کلانشهر باشند.

سحن از اهمیت و ضرورت تسریع در انتخاب شهردار بود. حساسیتی مثبت که ای کاش از چند ماه پیش و بعد از اعلام نتایج انتخابات و همزمان با یارگیری ها به سراغمان می آمد و همزمان با آیین تحلیف و آغاز بکار رسمی شورا، شهردارمان را هم معرفی می کردیم. هرچند به قول معروف: گذشته ها گذشته … و ماهی را هر وقت از آب بگیری تازه است … اما نه به این شوری شور… نه به آن بی نمکی….

هیچ تردیدی در اصل و اهمیت موضوع انتخاب شهردار نیست اما تنها اشکال وارد، نحوه انتخاب است. اینکه اکثریتی یک شبه به هر علتی در مورد فردی به توافق و اجماع برسند، عجولانه و بدون اینکه این کاندیدای محترم، برنامه اش را در صحن علنی شورا ارائه کند و فرصت استماع سخنان وی را به همه اعضای شورا و مردم بدهند و  بر رای گیری او  پافشاری کنند و نیز خواست گروه اقلیت و کاندیداهایش نادیده گرفته شود، برخلاف آیین نامه ای است که در یک ماه گذشته، حداقل سه جلسه برای اصلاح آن وقت صرف شده است .

مگر نه این است که تصویب کردیم: ” شورای شهر تبریز در جلسات علنی پی در پی به مطالعه، بررسی و نقد برنامه های نامزدها خواهد پرداخت و ضمن دعوت از آنها به جلسات علنی، فرصت لازم برای پاسخگویی و اظهارنظر به آنان را خواهد داد.” قبول دارم در انتخاب شهردار تعلل شده اما بر کسی پوشیده نیست که پیش از وصول اسامی نامزدها و اعلام رسمی کاندیداها، به یکباره اصرار بر تشکیل مکرر جلسات فوق العاده صبح و عصر و شب و پافشاری در اینکه تا دیگران به خودشان بجنبند، باصطلاح کار را سریع تمام کنند، بخاطر اهمیت و ضرورت موضوع نیست بلکه بخاطر ترس از شکنندگی گروه باصطلاح اکثریتی است که یک شبه اکثریت شده است. تصور نشود هدف از نگارش این مکتوب، ناشی از قرار گرفتن نویسنده در گروه باصطلاح اقلیت است بلکه مقصود فراهم شدن زمینه برای رسیدن به اجماع حداکثری در انتخاب شهردار است. بهتر است فراموش نکنیم اگر فردی آگاهانه در مورد صلاحیت کسی به یقین برسد گذشت زمان و فشارهای بیرونی و نظرات دیگران، تاثیری در تصمیم و اراده اش نخواهد داشت، حتی اگر با این تصمیمش در اقلیت و حاشیه قرار گیرد.

یادآوری یک نکته دیگر و البته مهم برای اعضای محترم شورا و آن اینکه: مگر نه این است که توافق کرده بودیم در مورد گزینه های تصدی مسئولیت شهرداری تبریز، شاخص هایی به شکل علمی تعیین، اولویت بندی و تدوین شده و شهردار کلان شهر تبریز بر اساس امتیاز بدست آمده از این شاخص ها انتخاب شود؟

به نظر می رسد باید با ایجاد فرصتی برابر برای همه کاندیداهای شهرداری تبریز، به آنان اجازه داد برنامه ها و سیاست های اجرایی خود را، البته بدور از کلی گویی ارائه دهند و مهمتر از آن پروژه هایی بر اساس مشکلات و نیازهای شهر تبریز و با زمان بندی اجرایی دقیق چهار ساله تعیین و تعریف شود تا نمایندگان مردم در شورا بر اساس همین شاخص ها و با در نظر گرفتن جمیع جهات، فردی شایسته تر را برگزینند. چه بسا ایجاد چنین فضایی، به انتخاب شهرداری با پشتوانه رای به مراتب بالاتر هم منجر شود.

از سوی دیگر بدیهی است ارائه برنامه ای پروژه محور و شفاف با زمان بندی دقیق از سوی کاندیداها موجب می شود نمایندگان مردم پس از تعیین شهردار بتوانند در مقاطع مختلف زمانی، ارزیابی صحیحی از وضعیت و عملکرد وی داشته و در صورت ضرورت، تصمیم لازم را اتخاذ کنند.

دوباره یادآوری می کنم هیچ تردیدی در ضرورت تسریع در انتخاب شهردار نیست اما نباید فراموش کنیم که شهرداری کلانشهری همچون تبریز، مسئولیتی کوچک نیست که نسبتبه این مهم عجولانه و با نگاهی انحصارطلبانه، خارج از روال قانونی و بدون توجه و احترام به نظرات دیگران (هرچند اقلیت) به کسی واگذار کنیم و البته در مقابل هم، نباید آنقدر تعلل شود که آخر سر، مجبور شویم بخاطر نبود زمان و وقت کافی و از سر ناچاری، فردی معمولی و نه در حد شهردار تبریز، برای این مسئولیت برگزینیم. لازمه انتخابی منطقی و عقلانی، که به نفع مردم و شهر تبریز باشد، نگاهی منطقی و عقلانی به موضوع است و این مهم تنها در فضایی آرام، با تعامل و احترام متقابل و مدیریت و تدبیر محقق می شود.

به قول سعدی شیرین سخن:

رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود، رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود.

سعید حاجی زاده